اثر بخشي برنامه درسي تجربه شده در توسعه شايستگي فرهنگي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز

The Effectiveness of the Experienced Curriculum in Developing of students’ Cultural Competency in Shiraz University of Medical Sciences

مقدمه: شايستگي فرهنگي به عنوان جزء اصلي و اساسي از حرفه گرايي، در حوزه علوم پزشكي به دليل تنوع فرهنگي مراجعين جايگاه منحصر به فرد و ويژه­اي را دارا است. در اين راستا هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي برنامه ­درسي تجربه ­شده در توسعه شايستگي فرهنگي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز بوده است. روش ها: روش مورد استفاده در اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز بوده، كه از ميان آن­ها با استفاده از نمونه ­گيري تصادفي طبقه ­اي نسبتي بر حسب دانشكده 366 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اثربخشي برنامه درسي تجربه شده محمدي و ملتجي (1391) و پرسشنامه محقق ­ساخته شايستگي فرهنگي، بود كه پس از محاسبه روايي و پايايي مورد استفاده قرار گرفته شد. يافته ها: يافته ­ها نشان ­داد كه: 1- كيفيت برنامه درسي تجربه‌شده بالاتر از معيار ميانگين و پايين­تر از حد مطلوب مي ­باشد.2- شايستگي فرهنگي، در سه بعد (آگاهي فرهنگي، دانش فرهنگي و مهارت فرهنگي) بالاتر از معيار ميانگين و بعد (مواجهه فرهنگي) پايين­تر از معيار ميانگين و همه ابعاد شايستگي فرهنگي پايين­تر از حد مطلوب مي ­باشند. 3- بين عناصر برنامه درسي تجربه‌شده و شايستگي فرهنگي (آگاهي، دانش و مهارت) رابطه معني­داري وجود دارد. 4- عناصر برنامه درسي تجربه‌شده (محتوا، تكليف، كيفيت و هدف)، پيش­بيني كننده معني­دار و ارزشيابي پيش بيني كننده غيرمعني دار شايستگي فرهنگي مي­باشند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج، مي ­توان با طراحي برنامه درسي با كيفيت در همه ابعاد و عناصر شرايطي را فراهم كنيم كه دانشجويان به بالاترين ميزان دانش فرهنگي، آگاهي فرهنگي و مهارت فرهنگي دست يابند و با ارائه تكاليف مناسب و گروهي باعث بهبود عملكرد مواجهه فرهنگي در دانشجويان شد.

Introduction: Cultural competence is considered as the main and basic component of professionalism and has unique and special place in the medical sciences due to the cultural diversity of its clients. The goal of this research was surveying of the effectiveness of the experienced curriculum in developing of students’ cultural competency in Shiraz University of Medical Sciences. Methods: The research method used was descriptive - correlational. The population of this research consisted of all students of Shiraz University of Medical Sciences. Among them, 366 participants were selected by stratified random sampling method based on the faculty. The research tools consisted of the experienced curriculum effectiveness questionnaire of Mohammadi and Moltaji (2012) and a researcher-made cultural competency questionnaire, which used after evaluating the validity and reliability. Results: 1- The quality of the curriculum experienced is above Mean and is below the optimal level. 2- Cultural competency in the three dimensions of cultural awareness, cultural knowledge, and cultural skill is higher than the Mean and the cultural encounters dimension is below the Mean criterion and all dimensions of cultural competency are lower than the desired level. 3- There is a significant relationship between experienced curriculum and cultural competency (awareness, knowledge, skill). 4- Elements of experienced curriculum (content, duty, quality and goals) are significant and evaluation is non-significant predictor for cultural competency. Conclusion: According to the results, it would be possible to create a situation for students to achieve the highest level of cultural awareness, cultural knowledge and cultural skill with designing a high quality curriculum in any dimension and items and improving students’ cultural exposure performance by providing appropriate and group assignments.