رابطه‌ي هوش موفق و تمايزيافتگي خود با رضايت از زندگي

Investigate The Relationship Between Successful Intelligence an‎d Differentiation Of Self With Life Satisfaction

مقدمه: امروزه رضايت از زندگي يادگيرندگان و شناسايي عوامل مرتبط با آن در كانون توجه مطالعات مرتبط با آموزش و پرورش مثبت گرا قرار دارد. به دليل اهميت پيش ­بيني­ كننده ­هاي رضايت، پژوهش حاضر بررسي رابطه­ ي تمايزيافتگي خود و هوش موفق با رضايت از زندگي يادگيرندگان را مورد بررسي قرار داده است. روش‌ها: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه­ ي آماري پژوهش حاضر دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر اروميه بودكه 1800 نفر بودند و 318 نفر به روش خوشه ­اي چندمرحله‌اي مطابق جدول مورگان انتخاب گرديدند. براي جمع­آوري داده ­ها از پرسش‌نامه ­هاي رضايت از زندگي داينر و همكاران، تمايزيافتگي خود اسكورون و اشميت و هوش موفق گريگورنكو و استرنبرگ استفاده گرديد. براي تجزيه و تحليل داده­ ها از روش همبستگي و رگرسيون هم­زمان بهره گرفته شد. يافته‌ها: خرده‌مقياس ­هاي واكنش ­پذيري عاطفي و گسلش عاطفي به ترتيب با ضرايب همبستگي 0/370- و 0/310- با رضايت از زندگي رابطه­ معكوس دارند. ضريب همبستگي بين خرده‌مقياس­ هاي هوش موفق شامل هوش تحليلي، هوش خلاق و هوش عملي با رضايت از زندگي به ترتيب برابر 0/418، 0/561 و 0/438 بوده كه نشان­گر وجود رابطه ­ي­ مثبت با رضايت از زندگي مي­باشند. نتيجه‌گيري: يافته­ ها نشان داد كه مؤلفه هاي تمايزيافتگي خود و خرده‌مقياس‌هاي هوش موفق توان پيش‌بيني‌كنندگي معنادار رضايت از زندگي را دارا هستند.

Introduction: Nowadays, learners' life satisfaction and identification of related factors are the focus of studies that are related to positive education. Because of the importance of satisfaction predictors, the present study examined the relationship between selfdifferentiation and successful intelligence with learners' life satisfaction. The purpose of this study is to investigate the relationship of self-differentiation and successful intelligence with life satisfaction among secondary school girls of Urmia City. The research was descriptive in terms of purpose and descriptive in terms of data collection, which was conducted within the framework of a correlational design. Methods: The method of the present study is descriptive-correlational. The statistical population of the present study in 2017 was 1800 female secondary school students in Urmia and 318 students were selected by multi-stage cluster sampling method according to Morgan table. Questionnaires of life satisfaction of Diner et al. (1978) self- differentiation of Skowron and Schmidt (2003) and successful intelligence of Grigorenko and Sternberg(2002) , were used to collect data and Simultaneous Correlation and Regression methods were used in data analysis. Results: The subscales of emotional responsiveness and emotional failure are inversely related to correlation coefficients of -0.370 and -0.310, respectively, with life satisfaction. The correlation coefficient between the subscales of successful intelligence including analytical intelligence, creative intelligence and practical intelligence with life satisfaction is 0.418, 0.561 and 0.483, respectively which indicate a positive relationship with life satisfaction Conclusion: Findings showed that components of self-differentiation and the subscales of successful intelligence have the ability to predict life satisfaction significantly