عنوان مقاله :
بررسي رابطۀ باورهاي هوشي و اهمال كاري تحصيلي با واسطه گري شناخت اجتماعي
عنوان به زبان ديگر :
Investigating the Relationship between Intelligence Believe and Academic Procrastination with Mediating Role of Social Cognition
پديد آورندگان :
درخشان، معراج دانشگاه شيراز , مكتبي، غلامحسين دانشگاه شهيد چمران اهواز - گروه روانشناسي , عليزاده، محسن دانشگاه شهيد چمران اهواز , عبدي شاهيوند، صمد دانشگاه علامه طباطبايي تهران
كليدواژه :
شناخت اجتماعي , اهمال كاري تحصيلي , باورهاي هوشي , دانشجويان
چكيده فارسي :
مقدمه: اهمال كاري تحصيلي يكي از بحث هاي مهمي است كه در سال هاي اخير مورد توجه بسياري از پژوهشگران قرار گرفته و از آن به عنوان يك عادت بد و يك مشكل رفتاري و نوع خاصي از اهمال كاري رفتاري ياد شده است كه بسياري از بزرگسالان در كارهاي منظم روزانه تجربه مي كنند، از اينرو پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطۀ باورهاي هوشي و اهمال كاري تحصيلي با واسطه گري شناخت اجتماعي بود.
روش ها: پژوهش حاضر از نوع تحقيقات توصيفي و طرح همبستگي و تحليل مسير بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي دانشجويان دانشگاه هاي شهر شيراز در سال تحصيلي 95-96 تشكيل مي دادند كه از اين ميان تعداد 300 نفر (174 دختر و 126 پسر) به روش نمونه گيري تصادفي خوشهاي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي شناخت اجتماعي نجاتي (2016)، باورهاي هوشي دوئك (2006) و اهمال كاري تحصيلي سولومون و روتبلوم (1984) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير با استفاده از نرم افزار ايموس استفاده شد.
يافته ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه باور افزايشي هوش تاثير مثبت بر ابعاد شناخت اجتماعي (01.=p) دارد ولي باور ذاتي هوش تاثير معناداري بر اين ابعاد نداشت. همچنين، ابعاد شناخت اجتماعي تاثير منفي بر اهمالكاري تحصيلي (01.=p) داشتند. در نهايت، ابعاد شناخت اجتماعي واسط باور افزايشي هوش و اهمال كاري تحصيلي (01.=p) بودند اما در بين باور افزايشي هوش و اهمال كاري تحصيلي نقش واسطه اي نداشتند.
چكيده لاتين :
Introduction: Academic procrastination is one of the important issues that have been
considered by many researchers in recent years and it has been mentioned as a bad habit
and a behavioral problem and a special type of behavioral procrastination. Many adults
experience regular daily activities, so the present study aimed to investigate the
relationship between IQ and academic procrastination through social cognition.
Methods: The present study was a descriptive research and correlational design and
path analysis. The statistical population of the study consisted of all students of Shiraz
universities in the academic year of 1995-96, of which 300 (174 girls and 126 boys)
were selected by multi-stage cluster random sampling. Data were collected using the
Rescue Social Cognition Questionnaire (2016), the Duke Intelligence Beliefs (2006),
and the academic procrastination of Solomon and Rothblum (1984). Pearson correlation
coefficient and path analysis using Emos software were used to analyze the data.
Results: The results showed that increasing belief in intelligence has a positive effect
on the dimensions of social cognition (p=0.01) but the inherent belief in intelligence
did not have a significant effect on these dimensions. Also, the dimensions of social
cognition had a negative effect on academic procrastination (p=0.01). Finally, the
dimensions of social cognition mediated the increased belief in intelligence and
academic procrastination (p= 0.01) but did not mediate between the increasing belief in
intelligence and academic procrastination.
Conclusion: In general, it can be concluded that social cognition and intelligence
beliefs are two of the main factors for examining academic procrastination.
عنوان نشريه :
راهبردهاي آموزش در علوم پزشكي
