بررسي ساختار عاملي تأييدي، روايي و اعتبار شاخص احتمال پاداش در دانش آموزان مقطع متوسط دوم شهر تهران

Investigation of confirmatory factor structure, validity and reliability of reward probability index among students of senior high school in Tehran

مقدمه: سندرم كمبود پاداش ريشه بسياري از اختلالات روان و مشكلات رفتاري هست. تجارب طولاني مسيرهاي شكست‌خورده به كسب تقويت مثبت، به‌عنوان محرك­هاي غيرشرطي براي انسان و ديگر موجودات عمل مي­كند و مؤلفه‌هايعاطفي از قبيل افسردگي و اضطراب را فرامي‌خواند. هدف اين مطالعه بررسي ويژگي­هاي روان­سنجي و ساختار عامل تأييدي شاخص احتمال پاداش در ميان دانش آموزان مدارس دولتي شهر تهران بود. روش: مطالعه حاضر از نوع مطالعات اعتبار يابي و روان‌سنجي است. جامعه آماري پژوهش كليه دانش آموزان مدارس دولتي مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود كه از بين آن­ها 364 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه­اي چندمرحله‌اي انتخاب و از آنان خواسته شد ­ شاخص احتمال پاداش، مقياس اصلاح‌شده وسواس فكري – عملي ييل براون براي اختلال بدشكلي بدن و پرسش‌نامه حمايت اجتماعي ادراك‌شده‌ي چندبعدي سميت و همكاران را تكميل كنند. نتايج:نتايج تحليل عامل تأييدي نشان داد الگوي دوعاملي شاخص احتمال پاداش، شامل احتمال پاداش و سركوبگرهاي محيطي داراي برازندگي مناسبي است. ضريب اعتباركل پرسشنامه و خرده مقياس احتمال پاداش و خرده مقياس سركوبگرهاي محيطي به روش آلفاي كرون باخ به ترتيب 0.90، 0.88 و 0.83 به دست آمد كه نشان­دهنده­ي اعتبار مناسب ابزار است. اين مقياس همبستگي معناداري را با مقياس­هاي حمايت اجتماعي ادراك‌شده‌ي چندبعدي سميت و همكاران و اصلاح‌شده وسواس فكري – عملي ييل براون نشان داد كه روايي همگرا پرسشنامه را تائيد كرد. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از اين است كه مقياس شاخص احتمال پاداش، در جامعه ايراني از روايي و اعتبار مناسب در ميان دانش آموزان برخوردار است و مي‌تواند در مطالعات روان‌شناسي مورداستفاده قرار گيرد.

Reward deficiency syndrome is the root of many mental disorders and behavioral problems. Long–term experience of failed paths to positive reinforcement act as unconditional stimuli for humans and other organisms. These experiences evoke emotional components such as depression and anxiety. The purpose of this research was to investigate the psychometric properties and confirmatory factor structure of reward probability index among students of senior high school in Tehran. Method: The method of this research is a type of psychometric validation studies. The statistical population included all senior high school students of public schools in Tehran. 364 students were selected as the sample using multi-stage cluster sampling method. Students were asked to complete Reward Probability Index (RPI), the Yale–Brown obsessive-compulsive scale modified for body dysmorphic disorder (BDD-YBOCS) and multidimensional scale of perceived social support (Zimet et al). Results: The results of confirmatory factor analysis showed that the two-factor model of reward probability index (reward probability and environmental suppressors) has a good fit. The total reliability coefficient of the questionnaire and the reward probability and environmental suppressor’s subscales were obtained by Cronbach’s alpha method of 0.90, 0.88 and 0.83, respectively. This indicates the appropriate reliability of the tool. This scale showed a significant correlation with the multidimensional scale of perceived social support by Zimet et al and the Yale–Brown obsessive-compulsive scale modified for body dysmorphic disorder. This correlation confirmed the convergent validity of the questionnaire. Discussion and conclusion: The results indicate that the reward probability index scale has appropriate validity and reliability among students in Iranian society and could be used in psychological studies. Keywords