عنوان مقاله :
اثربخشي درمان متمركز بر شفقت به خود بر اضطراب و كيفيت زندگي والدين كودكان مبتلا به سرطان
عنوان به زبان ديگر :
Effectiveness of Self-Compassion-Focused Therapy on Anxiety and Quality of Life of Parents of Children with Cancer
پديد آورندگان :
برجعلي، محمود دانشگاه خوارزمي - گروه روانشناسي باليني، تهران، ايران , رحماني ، سهيلا دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج، كرج، ايران , ذاكرزاده، پريسا دانشگاه آزاد اسلامى واحد بويين زهرا، تهران، ايران , زينالي، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساوه - روانشناسي عمومي، ساوه، ايران
كليدواژه :
اضطراب , درمان شفقت متمركز بر خود , كيفيت زندگي , والدين كودكان مبتلا به سرطان
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: والدين كودكان مبتلا به سرطان در معرض ابتلا به اختلالات رواني از جمله اضطراب قرار دارند كه كيفيت زندگي اين افراد را تحت تاثير قرار مي‌دهد. هدف مطالعه حاضر تعيين تاثير درمان متمركز بر شفقت به خود بر اضطراب و كيفيت زندگي در والدين كودكان سرطاني بوده است.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي بود. تعداد 60 نفر از والدين كودكان با تشخيص سرطان از ميان بيماران مراجعه كننده به بخش آنكولوژي بيمارستانهاي تحت پوشش دانشگاههاي علوم پزشكي شهر تهران در سال 1399 به شيوه تصادفي انتخاب شدند و با تخصيص تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. پرسشنامه جمعيت‌شناختي، پرسشنامه اضطراب بك و پرسشنامه كيفيت زندگي قبل از مداخله توسط هر دو گروه تكميل شد. درمان متمركز بر شفقت به خود به والدين گروه مداخله به مدت 2 ماه آموزش داده شد. پرسشنامه‌ها توسط هر دو گروه در مرحله پس آزمون و پيگيري تكميل شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر در نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد قبل از مداخله تفاوت آماري معني‌داري در ميانگين نمرات اضطراب و كيفيت زندگي در دو گروه آزمون و كنترل مشاهده نشده است( 0/05
p-value).
نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين مطالعه مي توان نتيجه گرفت درمان شفقت متمركز بر خود در واالدين داراي فرزند سرطاني كه اضطراب بالايي دارند قابليت آموزش پذيري بالايي دارد و منجر به كاهش اضطراب و افزايش كيفيت زندگي در آنان خواهد شد.
چكيده لاتين :
Introductoin: Parents of children with cancer are at risk for mental disorders such as anxiety that affects their quality of life. The aim of this study was to determine the effect of self-compassion-focused therapy on anxiety and quality of life in parents of children with cancer.
Method: This study was a quasi-experimental study. Sixty parents of children with a cancer diagnosis were randomly selected from patients referred to the oncology department of hospitals under the auspices of Tehran University of Medical Sciences in 2021 and were randomly assigned to intervention and control groups. The Demographic questionnaire, Beck anxiety questionnaire and quality of life questionnaire were completed by both groups before the intervention. Self-compassion-focused therapy was taught to the parents in the intervention group for 2 months. Questionnaires were completed by both groups in the post-test and follow-up stages. Data were analyzed using descriptive statistics and repeated measures analysis of variance in SPSS software version 21.
Results: The results of the present study showed that before the intervention, there was no statistically significant difference in the mean scores of anxiety and quality of life in the experimental and control groups (p-value <0.05). Immediately after the intervention and three subsequent follow-ups, a statistically significant difference was observed in the mean scores of anxiety in the two groups (p-value <0.05. (
Discussion and Conclusion: Based on the results of this study, it can be concluded that the treatment of self-centered compassion in parents with children with cancer who have high anxiety is highly educable and will reduce anxiety and increase their quality of life
عنوان نشريه :
روانشناسي باليني و شخصيت
