تحول مهار بازدارنده در پسران دبستاني

The Development of Inhibitory Control in Primary School Boys

هدف اين پژوهش تعيين تحول مهار بازدارنده در نمونه‌اي از كودكان ايراني بود. شركت‌كنندگان پژوهش 90 پسر از پاية‌ اول تا ششم دبستان بودند، كه با نمونه‌برداري دردسترس انتخاب شدند. به منظور بررسي نتايج حاصل از عملكرد اين كودكان در دو آزمون فلانكر (اريكسن و اريكسن، 1974) و آزمون برو/ نرو (گوردون و كارامازا، 1982) از تحليل واريانس يكطرفه و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه در سير تحول با افزايش سن مهار بازدارنده از چند جهت يعني سرعت پاسخگويي به هنگام حضور محرك‌هاي همخوان، سرعت مهار محرك‌هاي ناهمخوان، دقت و سرعت مرحلة اجرا (برو) ارتقا و توسعه مي‌يابد، اما در بازة‌ سني شش تا نه سال با افزايش سن از جهت دقت مهار (نرو) كاهش مشاهده مي‌شود. به طور كلي به نظر مي‌رسد مهار بازدارنده با افزايش سن از جنبه‌هاي گوناگون به اشكال متفاوت توسعه و تحول مي‌يابد.

The purpose of this study was to investigate the development of inhibitory control in a sample of Iranian children. In this study participants were ninety boys who studied in elementary school that they were selected by convenience sampling. In this study one-way ANOVA and Tukey's post hoc tests were used to evaluate the results of these children's performance in Flanker task (Eriksen & Eriksen, 1974) and Go/ No go task (first applied by Gordon and Caramazza). The results of this study showed that as age increases, inhibitory control in several directions developed, ie response speed in the presence of congruent stimuli, inhibitory rate of incongruent stimuli, accuracy of execution stage (go) and speed of execution stage (go). But at age six up to nine, in this study the results showed reduction in accuracy of inhibition (no go). It generally seems with age, inhibitory control grows and develops in different ways.