گونه شناسي معماري آرامگاهي در دوره ي اشكاني

فاقد عنوان لاتين

گونه شناسي معماري آرامگاهي در دوره اشكاني فرزانه سبحاني [1] عباسعلي رضايي نيا [2] چكيده بر پايه مدارك باستان شناختي، در دور ه اشكاني تنوع مذهبي وجود داشت. پادشاهي اشكاني اين امكان را فراهم كرده بود كه در قلمرو وسيع اشكاني، اقوام گوناگون در اجراي مراسم و مناسك ديني خود آزادانه عمل كنند. در نتيجه با توجه به تنوع گروه هاي قومي و مذهبي، شيوه هاي مختلفي در احداث بناهاي آرامگاهي ايجاد شد. ساخت آرامگاه به مثابه نوعي از معماري يادماني، همواره توجه طبقه ممتاز جامعه را به خود معطوف مي كرد. بناهاي تدفيني بازتابي از قدرت متوفيان در ساختارهاي سياسي، اعتقادي، اقتصادي و اجتماعي جامعه بود. اين گونه از بناها همواره مورد توجه، احترام و تقّدس مردم بود و از طريق پيوندي كه با ريشه هاي هويتي جامعه داشت، شكل گيري و توسعه سنت هاي معماري آرامگاهي را در طول تاريخ موجب شد. هدف مقاله حاضر، شناخت سبك معماري بناهاي آرامگاهي دوره اشكاني از لحاظ پلان، سازه و تزئينات، گونه شناسي معماري آرامگاهي اين دوره و در نهايت، درك نوآوري و تداوم سنت هاي فرهنگي و هنري در ساخت بناهاي آرامگاهي است. در اين مقاله با روش توصيفي تحليلي بناهاي آرامگاهي دوره اشكاني معرفي و طبقه بندي و سبك معماري آنها بررسي و گونه شناسي شده است. نتيجه اين پژوهش نشان مي دهد كه در گستره شاهنشاهي اشكاني تنوع چشمگيري در ساخت بناهاي آرامگاهي ديده مي شود و مي توان آنها را براساس ويژگي هاي كالبدي به دو گونه دست كند (دخمه اي) و دست ساز (ساختماني) تقسيم كرد. سبك معماري آرامگاه هاي دوره اشكاني نشان دهنده تداوم سنت هاي معماري آرامگاهي اين دوره است. واژه هاي كليدي : شاهنشاهي اشكاني، معماري آرامگاهي، گونه شناسي، سنت هاي معماري، بناهاي يادماني [1] . كارشناس ارشد باستان شناسي دانشگاه كاشان، farzaneh2004_1382@yahoo.com [2] . استاديار گروه باستان شناسي دانشگاه كاشان rezaeinia@kashanu.ac.ir

فاقد چكيده لاتين