پديدارشناسي خودسانسوري در روابط عمومي‌‌هاي سازمان‌هاي دولتي

Phenomenology of Self-Censorship in Public Relations of Government Organizations

انتشار و دسترسي آزاد به اطلاعات سازمان‌هاي دولتي توأم با مواظبت دائم و رفع موانع از مسير آن‌ها، ضامن سلامت جامعه و سازمان است. ازاين‌رو، پديدة خودسانسوري در روابط عمومي‌هاي سازمان‌هاي دولتي را بايد يكي از موانع عمده در اين مسير قلمداد كرد كه شناخت و واكاوي عوامل و زمينه‌هاي بروز اين پديده مي‌تواند گامي ضروري و مهم در رفع اين موانع محسوب شود. اين پژوهش با هدف مطالعة عميق تجارب مديران روابط عمومي‌هاي سازمان‌هاي دولتي شهر يزد، به دنبال كشف و شناسايي عوامل و انگيزه‌هاي آنان در مبادرت به خودسانسوري است. اين پژوهش در چارچوب مطالعات كيفي به روش پديدارشناختي انجام گرفته و اعتمادپذيري داده‌هاي پژوهش نيز با استفاده از معيارهاي چهارگانة اعتبارپذيري؛ انتقال‌پذيري؛ تأييدپذيري؛ و اطمينان‌پذيري تأييد شده است. يافته‌هاي پژوهش در 15 مقولة فرعي و 4 مقولة اصلي نمايانگر تأثير عوامل چهارگانه ناامني و نيازمندي، دستورمحوري، تبعيت از گفتمان حاكم و مصلحت‌انديشي در سطوح فردي، سازماني، فراسازماني است. با توجه به ساية سنگين عوامل ياد شده بر ديدگاه‌هاي مديران روابط عمومي‌هاي سازمان‌هاي دولتي در مبادرت به خودسانسوري، مي‌توان نتيجه گرفت كه تسهيل جريان اطلاعات به‌عنوان يكي از ضرورت‌هاي توسعة جوامع، نيازمند توجّه جدّي مسئولان و سياست‌گذاران كشور به جايگاه و نقش روابط عمومي‌ها در اين زمينه است.