عنوان مقاله :
نقش ناحيه اتصال آهيانهاي-گيجگاهي روي ذهنيسازي ضمني در اختلال طيف اتيسم: يك مطالعهي تحريك تتابرست
عنوان به زبان ديگر :
The role of temporo-parietal junction on implicit mentalizing in autism spectrum disorder: a theta-burst stimulation study
پديد آورندگان :
حلاجيان، اميرهمايون دانشگاه تهران - گروه روانشناسي و علوم تربيتي، تهران، ايران , دهقاني آراني، فاطمه دانشگاه تهران - گروه روانشناسي و علوم تربيتي، تهران، ايران , رستمي، رضا دانشگاه تهران - گروه روانشناسي و علوم تربيتي، تهران، ايران , بيات، مژده دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - گروه روانشناسي، تهران، ايران , رحمتي، ياسمين دانشگاه شهيد بهشتي - گروه روانشناسي، تهران، ايران
كليدواژه :
اختلال طيف اوتيسم , نظريه ذهن , تحريك تتابرست , اتصال آهيانهاي-گيجگاهي
چكيده فارسي :
يكي از نواحي مهم مغزي درگير در فرآيند نظريه ذهن، ناحيه اتصال آهيانهاي-گيجگاهي راست (rTPJ) مغز است كه مطالعات متعددي نقش اين ناحيه از مغز را در فرآيند ذهنيسازي و كاهش فعاليت آن را اختلال طيف اتيسم نشان دادهاند. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه علّي بين عملكرد اين ناحيه از مغز و توانايي ذهنيسازي انجام شد. پژوهش حاضر از از نوع نيمهآزمايشي يكسركور با شيوه گردآوري دادهها به صورت اندازهگيري مكرر است. 9 كودك و نوجوان مبتلا به اتيسم با كاركرد بالا به روش نمونهگيري در دسترس، بهوسيله ابزار مقياس نمرهگذاري اتيسم گيليام (GARS)، مقياس پاسخگويي اجتماعي (SRS) و آزمون هوش استنفورد بينه (SB) انتخاب و وارد مطالعه شدند. سپس در سه جلسه تحريك تتابرست پيوسته (cTBS)، تحريك تتابرست متناوب (iTBS) و تحريك شم با ترتيب تصادفي شركت كردند. بلافاصله بعد از هر جلسهي تحريكي توسط يك ازمون كامپيوتري ملاكهاي مربوط به ذهنيسازي ضمني آزمودنيها اندازهگيري شد. نتايج تحليل واريانس اندازهگيري مكرر نشان داد كه جلسات تحريكي در مقايسه با جلسات شم باعث بهبود توانايي ذهنيسازي ضمني شدند. به نظر ميرسد بين فعاليت rTPJ و توانايي ذهنيسازي ضمني در اتيسم رابطهي علّي وجود دارد.
چكيده لاتين :
The temporo-parietal junction is a key region in the theory of mind process. Numerous brain imaging studies have demonstrated its involvement in the mentalizing process and its under-activation in autism. This study aimed to investigate the causal relationship between rTPJ activation and implicit mentalizing in autism spectrum disorder. This study is a single-blind Quasi-experimental study with a repetitive measures design. Nine children and adolescents with autism were recruited by convenience sampling method using Gilliam autism rating scale (GARS), Social Responsiveness Scale (SRS), and Stanford-Binet (SB). Afterward, they were assigned to three randomly ordered stimulation sessions: cTBS, iTBS, and sham. Immediately after each session indexes related to the subject’s implicit mentalizing were measured by a computer-based task. Repeated-measures ANOVA results demonstrated that the active stimulation sessions improved implicit mentalizing compared to sham sessions. It seems that there is a causal relation between rTPJ activation and implicit mentalizing.
عنوان نشريه :
روانشناسي شناختي