ﺑﺮرﺳﯽ ﻫﻨﺮﻫﺎي ﺗﺰﺋﯿﻨﯽ در ﻣﻌﻤﺎري دوره اﺳﻼﻣﯽ ﮐﺠﻮر ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺑﺮجﻣﻘﺒﺮهﻫﺎ

No Title

ﯾﮑﯽ از ﺑﺎرزﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮع ﻣﻌﻤﺎري ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﻣﺬﻫﺒﯽ ﮔﺪﺷﺘﮕﺎن، ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻘﺎﺑﺮ ﯾﺎ آراﻣﮕﺎهﻫﺎي ﺑﺮﺟﯽﺷﮑﻞ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﻫﺎي آراﻣﮕﺎﻫﯽ در ﺷﻤﺎر ﭘﺮﺗﻌﺪادﺗﺮﯾﻦ آﺛﺎر ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮان ﻗﺮار داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎ در ﺑﺎﻓﺖ ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﺮاﻧﯽ ﺳﺎﺑﻘﻪاي ﻃﻮﻻﻧﯽ داﺷﺘﻪ و از ﺗﻨﻮع ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺧﻮردار ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻨﺎﻫﺎي آراﻣﮕﺎﻫﯽ اﻋﻢ از ﻣﻘﺎﺑﺮ ﮐﻮﭼﮏ و ﺳﺎده ﺗﺎ ﺑﺰرگ و ﺑﺎﺷﮑﻮه ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺷﮑﻞ و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﺎ اﺳﺎﻣﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ. در اﯾﻦ ﺟﺴﺘﺎرﮐﻮﺷﺶ ﺑﺮآن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻘﺎع ﻣﺘﺒﺮﮐﻪ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﺠﻮر ﻣﺎزﻧﺪران از ﻣﻨﻈﺮ ﺗﺰﺋﯿﻨﺎت ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﻮد. زﯾﺒﺎﺳﺎزي ﻣﺤﯿﻂ زﻧﺪﮔﯽ در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ؛ ﻧﻤﻮد آن در ﻧﻘﻮش دﯾﻮاره ي ﻏﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺖ اﻧﺴﺎن ﻫﺎي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﻮده اﻧﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺳﺖ. ﺗﺰﺋﯿﻦ ﯾﮑﯽ از راه ﻫﺎي ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻃﺐ و ﮔﻮﻧﻪ اي ارﺗﺒﺎط ﺑﺼﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ از زﺑﺎن ﮐﻼﻣﯽ ﭘﯿﺸﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﺗﺰﺋﯿﻨﺎت در ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮاﻧﯽ ﯾﮑﯽ از اﺻﻠﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎي وﺣﺪت ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از اﺻﻮل ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮاﻧﯽ- اﺳﻼﻣﯽ ﭘﺮﻫﯿﺰ از ﺑﯿﻬﻮدﮔﯽ اﺳﺖ؛ ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس، آراﯾﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺷﮕﺮﻓﯽ ﺑﺎ ﻧﯿﺎرش و اﺻﻮل ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻨﺎﻫﺎ در آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان آراﯾﻪ را از اﺻﻞ ﺑﻨﺎ ﺟﺪا ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪي ﺑﻪ اﯾﻦ اﺻﻮل اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﻨﺎﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ از ﻃﺮﯾﻖ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﻧﯿﺰ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اي ﺑﻪ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺰﺋﯿﻨﺎت در ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮاﻧﯽ- اﺳﻼﻣﯽ ﻣﻘﺎﺑﺮ ﺑﺮﺟﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﺠﻮر را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار دﻫﺪ.

No abstract