الگوي ساختاري دشواري تنظيم هيجاني و دلزدگي تحصيلي: نقش ميانجي خودناتوان‌سازي تحصيلي در دانش‌آموزان

Structural model of emotional stiffness dissolution and academic boredom: The mediating role of academic self-disability in students

هدف: هيجان بخش جدايي ناپذير زندگي انسان است كه انسان به فراخور شرايط و محيطي كه در آن قرار مي‌گيرد، مواردي از آن‌ها را تجربه مي‌كند. يكي از هيجانات دانش آموزان در محيط تحصيلي، احساس دلزدگي تحصيلي است. از اين رو هدف از انجام اين پژوهش الگوي ساختاري دشواري تنظيم هيجاني و دلزدگي تحصيلي: نقش ميانجي خودناتوان­ سازي تحصيلي در دانش ­آموزان مي‌باشد. روش‌ها: روش پژوهش توصيفي- همبستگي از نوع مدل ­يابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش­‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر كرمانشاه بود.كه تعداد آن‌ها 3821 نفر بود. 600 نفر از دانش­ آموزان به روش نمونه گيري خوشه‌اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي دلزدگي تحصيلي، خودناتوان­ سازي و پرسشنامه دشواري ­هاي تنظيم هيجاني استفاده شد. جهت ارزيابي الگوي پيشنهادي از الگويابي معادلات ساختاري و AMOS ويراست 20 و SPSS 26 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين ابعاد دشواري­‌هاي تنظيم هيجاني، كمال­ گرايي منفي و خودناتوان­ سازي با دل زدگي تحصيلي رابطه مثبت و معني­ داري وجود دارد (0/001≥P). يافته‌­ها حاكي از برازش مناسب الگوي پيشنهادي با داده ­ها داشت. نتايج مدل يابي معادله ساختاري نشان داد كه 96 درصد از واريانس ابعاد خودناتوان­سازي توسط دشواري­ هاي تنظيم هيجاني و 64 درصد از واريانس دلزدگي تحصيلي توسط دشواري‌هاي تنظيم هيجاني و خودناتوان­ سازي تبيين مي ­شود. نتيجه‌گيري: بنابراين پيشنهاد مي‌گردد هماهنگي لازم بين مراكز مشاوره و مشاورين مدارس مورد تاكيد بيشتري قرار گيرد تا ضمن بهبود تنظيم هيجان و خودناتوان سازي، زمنيه كاهش دل زدگي تحصيلي فراهم گردد.

Objective: Excitement is an integral part of human life that human beings experience according to the conditions and environment in which they are placed. One of the thrills of students in the school environment is the feeling of academic boredom. Therefore, the purpose of this study is the role of negative perfectionism, difficulty in emotional regulation and self-disability in predicting academic boredom of high school male students in the second year of Kermanshah. Methods: The research method is descriptive-correlational modeling of structural equations. The statistical population of the study included all students studying in the second year of high school in Kermanshah. The number was 3821. 600 people were selected as a sample using multi-stage cluster sampling. Academic boredom, self-disability, negative perfectionism scale and emotion regulation difficulty questionnaire were used to collect data. Results: The results of Pearson correlation coefficient showed that there is a positive and significant relationship between the dimensions of emotional regulation difficulties, negative perfectionism and self-disability with academic boredom (P≥0.001). Also, the results of multiple regression by stepwise method showed that 65% of the variance of academic boredom is explained by the components of emotional regulation difficulties and self-disability. Conclusion: Therefore, it is suggested that the necessary coordination between counseling centers and school counselors be emphasized more while improving emotion regulation, self-disability and perfectionism, to provide the ground for reducing academic boredom.