عنوان مقاله :
تأثير رويكرد آموزشي حس بازي بر تصميم‌گيري، حمايت و اجراي مهارت‌هاي بسكتبال در دانش‌آموزان دختر
عنوان به زبان ديگر :
The Effects of Game Sense Pedagogy on Decision Making, Supporting and Implementing Basketball Skills in Female Students
پديد آورندگان :
عليزاده، ليلي دانشگاه اروميه - دانشكده علوم ورزشي، اروميه، ايران , محمدزاده، حسن دانشگاه اروميه - دانشكده علوم ورزشي، اروميه، ايران
كليدواژه :
حس بازي , آموزش غيرخطي , راهبردهاي بازي
چكيده فارسي :
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير رويكرد آموزشي حس بازي بر تصميم‌گيري، حمايت و اجراي مهارت‌هاي بسكتبال در دانش‌آموزان دختر بود.
روش ها: جامعه آماري پژوهش دانش‌آموزان دختر مقطع اول متوسطه شهرستان اروميه بودند كه تعداد چهل نفر از آن‌هايي كه قبلاً سابقه بازي بسكتبال نداشتند و از نظر جسماني سالم بودند با ميانگين سني (3±06/13) به صورت تصادفي در گروه‌هاي مورد نظر (گروه سنتي و گروه حس بازي، هر گروه بيست نفر) قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع پيش‌آزمون و پس-آزمون بود و اطلاعات به صورت ميداني و از طريق آزمون‌هاي مهارتي بسكتبال ايفرد و ابزار سنجش عملكرد بازي جمع‌آوري شد.
يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داد كه دانش‌آموزان در يادگيري مهارت‌هاي پايه به روش سنتي بهتر بوده‌اند اما در مورد مولفه‌هاي تصميم‌گيري و حمايت گروه حس بازي به طور معناداري بهتر از گروه سنتي بود.
نتيجه گيري: به طور كلي رويكرد مبتني بر حس بازي كارآمدي بهتري در توسعه عملكرد بازي نشان داد و يافته‌ها پيشنهاد مي‌كند كه استفاده از فرآيند پرسش و پاسخ در قالب بازي‌هاي تعديل شده روش تمريني مناسبي براي پيشبرد عملكرد بازي در دانش‌آموزان هستند.
چكيده لاتين :
Purpose: The aim of this study was to investigate the effects of game sense pedagogy on decision making, supporting and implementing basketball skills in female students. The statistical population of the study was Urmia secondary school girl students. Methods: Subjects were 40 students (each group= 20 people) who did not already have a history of basketball playing and were physically health with an average age of 13.06±3. AAHPERD basketball skills test and game performance assessment instrument were used to collect data. Results: The results of multivariate covariance analysis showed that students were better at learning of basic skills in the traditional method, but in terms of decision-making and supporting components, the game sense group was significantly better than the traditional group. Conclusion: In general, the game sense approach has shown better performance in game performance development, and the findings suggest that using a questioning process based on a modified game framework is an appropriate training method for improving game performance in students.
عنوان نشريه :
روانشناسي ورزش
