چكيده فارسي :
هدف اين پژوهش بررسي نقش واسطه‌گري انواع خودكارآمدي (خودكارآمدي اجتماعي، خودكارآمدي تحصيلي، خودكارآمدي هيجاني و خودكارآمدي خلاق) در رابطه ذهن‌آگاهي با درگيري تحصيلي بود. نمونه پژوهش با استفاده از روش خوشه‌اي انتخاب شد. 293 شركت‌كننده (167 زن، 116 مرد و 10 نفر نامشخص) از دانشجويان كارشناسي دانشگاه شيراز در سال تحصيلي 99-1398 پرسش‌نامه درگيري تحصيلي ريو، پرسش‌نامه ابعاد خودكارآمدي موريس، پرسش‌نامه خودكارآمدي خلاق كارووسكي و پرسش‌نامه پنج‌وجهي ذهن‌آگاهي بائر و همكاران را تكميل كردند. پس از گردآوري داده‌ها، فرضيه‌ها با استفاده از نرم‌افزار AMOS-23 و روش تحليل مسير آزمون شدند. يافته‌ها نشان دادند اثر مستقيم ذهن‌آگاهي بر درگيري تحصيلي مثبت و معني‌دار است. همچنين، مشخص گرديد كه اثر غيرمستقيم ذهن‌آگاهي بر درگيري تحصيلي از طريق خودكارآمدي‌هاي تحصيلي، خلاق و هيجاني معني‌دار است؛ در حالي كه نقش واسطه‌اي خودكارآمدي اجتماعي معني‌دار نبود. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، مي‌توان نتيجه گرفت كه اساتيد و مسئولين دانشگاه مي‌توانند درگيري تحصيلي دانشجويان را از طريق ارتقاي سطح خودكارآمدي‌هاي تحصيلي، خلاق و هيجاني و مهارت‌هاي ذهن آگاهي آنان افزايش دهند.
چكيده لاتين :
The objective of this study was to investigate the mediating roles of different types of self-efficacy, namely social self-efficacy, academic selfefficacy, emotional self-efficacy, and creative self-efficacy in the relationship between mindfulness and academic engagement. Considering the study sample, cluster sampling was done for selection of 293 Shiraz University undergradiate students, as participants of this study, who comprised of 167 females, 116 males, and 10 unspecified subjects in the 2019-2020 academic year. The participants, then, filled out Reeve's Academic Engagement Questionnaire, Muris's Self-efficacy Questionnaire, Karowski's Creative Self-efficacy Questionnaire, and the Five-Facet Mindfulness Questionnaire. After data collecting, the
hypotheses were tested using AMOS 23 and by running path analysis. Based on the results, the direct effect of mindfulness on academic
engagement was statistically significant. The results also revealed that interect effect of mindfuless on academic engaement through academic, creative and emotional types of self-efficacy was statistically significant. However, the mediating role of emotional self-efficacy was not statistically significant. Based on the overall results of this study, it can be concluded that university professors and authorities can improve the academic engagement of students by enhansing their academic, creative and emotional self-efficacy and mindfulness skills.
