ارائۀ الگوي يادگيري مشاركتي مبتني بر رايانش ابري در آموزش عالي: مطالعه داده بنياد

يادگيري مشاركتي مبتني‌بر رايانش ابري گسترش يادگيري مشاركتي پشتيباني‌شده توسط رايانه است. نوعي تكنيك اصولي است كه مي‌تواند محيط ابري را براي يادگيري مشاركتي و پشتيباني از آموزش ازطريق رايانش ابري ايجاد كند. اين پژوهش با هدف طراحي الگوي به‌كارگيري يادگيري مشاركتي مبتني‌بر رايانش ابري در آموزش عالي انجام شده است. روش پژوهش در چهارچوب رويكرد كيفي و با استفاده از نظريۀ داده‌بنياد انجام گرفت. شركت‌كنندگان پژوهشْ اعضاي هيئت‌علمي و استادان دانشگاه آزاد اسلامي استان مازندران در سال 99 1398 بودند كه با استفاده از رويكرد نمونه‌گيري هدفمند و با مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته با 18 نفر، اشباع نظري در داده‌ها حاصل شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها براساس رهيافت نظام‌مند نظريۀ داده‌بنياد اشتراوس و كوربين در سه مرحلۀ كدگذاري باز، محوري و انتخابي انجام شد. نتايج پژوهش گوياي آن است كه 310 گزارۀ مفهومي اوليه با 9 مقولۀ اصلي و 21 مقولۀ فرعي درقالب ابعاد شش‌گانۀ مدل پارادايمي شامل موجبات علّي (2 مقوله)، پديدۀ اصلي (يادگيري مشاركتي مبتني‌بر رايانش ابري)، راهبرد (2 مقوله)، شرايط زمينه‌اي (2 مقوله)، شرايط محيطي (1 مقوله) و پيامد (2 مقوله) شناسايي شد كه درقالب مدل پارادايمي شامل يادگيري مشاركتي مبتني‌بر رايانش ابري به‌عنوان پديدۀ محوري و شرايط علّي (عوامل تعاملي و عوامل انساني)، شرايط زمينه‌اي (شرايط دروني و شرايط بيروني)، عوامل مداخله‌گر (مشكلات يادگيري مشاركتي در محيط ابر)، راهبردها (راهبردهاي آموزشي و راهبردهاي حمايتي) و پيامدها (پيامدهاي آموزشي و پيامدهاي عاطفي) سازمان يافت.