تاثير سوگيري رفتاري مديران بر تصميم گيري و كيفيت اطلاعات مالي

طبق تئوري نمايندگي، مالكان مديريت و تصميم‌گيري درباره‌ي دارايي و حقوق خود را به مديريت تفويض مي‌كند.لذا تصميم گيري جوهر اصلي مديريت است و مديران با اخذ تصميم در حوزه‌هاي مختلف نظير سطح سرمايه‌گذاري، سطح نگهداشت وجه نقد، توزيع سود سهام و غيره مواجه هستند. اعطاي اختيار تصميم‌گيري، مسئوليت پاسخگويي براي مديرايجاد مي كند.مديران براي ايفاي اين مسئوليت ملزم به ارائه صورت‌هاي مالي با كيفيت هستند كه اطلاعات قابل اتكا و به موقع در اختيار مالكان و ساير ذينفعان قرار دهد. با توجه به اينكه ويژگيهاي رفتاري و شخصيتي مديران بر رويكردهاي تصميم‌گيري و كيفيت اطلاعات تاثير دارد، هدف اين پژوهش بررسي تاثير سوگيري‌هاي رفتاري مديران بر تصميم‌گيري و كيفيت اطلاعات است. نمونه پژوهش شامل 161شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره‌ي زماني 1392 تا1398 بوده است. براي آزمون فرضيه‌ها از روش رگرسوين چندمتغيره با داده‌هاي تركيبي استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد، بيش اطميناني مديران، سطح قابليت اتكاي اطلاعات مالي و ارائه به موقع اطلاعات را كاهش مي‌دهد. خودشيفتگي مديران نيز منجر به كاهش قابليت اتكاي صورتهاي مالي شده و كاهش تاخير در ارائه گزارش‌هاي مالي مي‌شود. مديران كوته‌بين نيز به اين دليل كه موقعيت و امتياز طلبي خود را در كوتاه‌مدت مي‌بينند اقدام به دستكاري سود حسابداري نموده و منجر به كاهش قابليت اتكاي اطلاعات مالي مي‌شوند ولي اين ويژگي رفتاري تاثيري بر ارائه به موقع اطلاعات ندارد. همچنين يافته‌ها نشان داد، بيش اطميناني مديران با سطح نگهداشت وجه نقد و سرمايه گذاري بيش از حد رابطه مثبت و معناداري دارد. خودشيفتگي مديران نيز منجر به افزايش سطح نگهداشت وجه نقد شده ولي بر سرمايه گذاري بيش از حد تاثير معناداري ندارد. كوته بيني مديران نيز تاثير منفي و معناداري بر مخارج سرمايه‌گذاري دارد ولي بر سطح نگهداشت وجه نقد تاثيري ندارد.