سنجش ميزان آگاهي و دانش زيست‌محيطي جوامع روستايي (موردمطالعه: ناحيۀ روستايي چغاخور)

طرح مسئله: در دهه‌هاي اخير افزايش فاجعه‌آميز تخريب محيط‌زيست در ابعاد مختلف آن، موردتوجه جامعه‌ جهاني قرار گرفته است. در زمينه‌ اين نابساماني‌هاي محيطي، نبايد بسياري از رفتارهاي نامناسب را كه نتيجه‌ ناآگاهي و نداشتن دانش زيست‌محيطي بوده است، ناديده گرفت و نواحي روستايي به دليل ارتباط نزديك‌تر با محيط، اثرات دوچنداني در اين خصوص دارند.هدف: سنجش و ارزيابي ميزان آگاهي و دانش زيست‌محيطي روستاييان در ناحيه‌ روستايي چغاخور است.روش: نوع پژوهش كاربردي و از حيث روش توصيفي تحليلي و مبتني بر پيمايش است. جامعۀ آماري شامل روستاييان در ناحيه‌ چغاخور از توابع شهرستان بروجن است. بدين منظور به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي تعداد 251 نمونه از 2065 خانوار انتخاب و بررسي شد.نتايج: ميانگين نمرۀ ميزان دانش زيست‌محيطي در گروه نمونه 140.27 بوده و بالاتر از نمرۀ برش است؛ بنابراين ميزان آگاهي و دانش زيست‌محيطي روستاييان در سطحي بالاتر از حد متوسط است. همچنين نتايج آزمون خي ‌دو و ضريب همبستگي اتا نشان‌دهندۀ آن است كه بين جنسيت و تأهل با سطح «آگاهي و دانش زيست‌محيطي» رابطۀ مثبت و متوسط وجود دارد. براي متغيرهاي سن و تحصيلات نيز با توجه به مقدار ضريب تي.بي كندال 0.179 و 0.401 اين رابطه به‌ترتيب منفي ضعيف و مثبت متوسط است؛ اما براي متغيرهاي وضعيت فعاليت و نوع اشتغال روستاييان رابطه‌اي وجود ندارد. برعكس اين رابطه، براي متغير درآمد به‌صورت ضعيف وجود دارد. نتايج تحليل واريانس يك‌طرفه با مقدار F (1.248) معني‌دار نيست و اين امر حاكي از آن است كه تفاوت مكاني درخصوص ميزان آگاهي و دانش زيست‌محيطي وجود ندارد.نوآوري پژوهش در كاربرد شاخص‌هاي متناسب با شرايط محلي، نوع آزمون‌ها و مكان پژوهش است.