اثر محافظتي تمرين هوازي و ژل رويال بر شاخص‌هاي پروفيبروژنيك بافت كبدي و مقاومت به انسولين در موش‌هاي چاق

مقدمه: چاقي با عوارض متابوليكي متعدد مانند افزايش شاخص‌هاي پروفيبروژنيك بافت كبدي مشخص مي شود. اكثر داروهاي ضد چاقي داراي عوارض جانبي كبدي هستند. هدف اين پژوهش تعيين اثر محافظتي تمرين هوازي و ژل رويال بر شاخص‌هاي پروفيبروژنيك بافت كبدي و مقاومت به انسولين در موش‌هاي چاق بود. مواد و روش‌ها: در اين تحقيق تجربي، 45 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار در پنج گروه رژيم غذايي نرمال (ND)، رژيم غذايي پرچرب (HFD)، رژيم غذايي پرچربتمرين (HFDT)، رژيم غذايي پرچربژل رويال (HFDRJ) و رژيم غذايي پرچربتمرين ژل رويال (HFDTRJ) قرار گرفتند. گروه‌هاي مكمل، طي دوره مداخله روزانه 100 ميلي‌گرم ژل رويال (به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن) رقيق شده در آب مقطر را به صورت خوراكي دريافت كردند. برنامه تمرين هوازي شامل دويدن روي تردميل با شدت 60-50 درصد اكسيژن مصرفي (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. ميزان بيان ژن‌هاي فاكتور رشدي تغيير شكل دهنده بتا (TGFβ) و Smad3 به روش Real Time PCR اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: افزايش معني‌داري در ميزان TGF-β، Smad3 و مقاومت به انسولين در گروه‌هاي HFD، HFDT، HFDRJ و HFDTRJ نسبت به گروه ND مشاهده شد (0.001=P). همچنين كاهش معني‌داري در مقادير TGF-β، Smad3 و مقاومت به انسولين در گروه‌هاي HFDT، HFDRJ و HFDTRJ نسبت به گروه HFD؛ و HFDTRJ نسبت به گروه‌هاي HFDRJ مشاهده شد (0.001=P). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد تمرين هوازي به همراه ژل رويال مي‌تواند به كاهش مقاومت به انسولين و بهبود شاخص‌هاي پروفيبروژنيك بافت كبدي در چاقي ناشي از رژيم غذايي پرچرب كمك كند.