بررسي شيوع بيماري كوويد-19 در مناطق پرتجمع شهر زاهدان در سال 1399

مقدمه و هدف: شناسايي اپيدميولوژيك كوويد19 به تصميم‌گيري‌هاي مناسب سياست‌مداران بهداشت و درمان و درنتيجه كنترل همه‌گيري كمك مي‌كند. اين مطالعه با هدف تعيين شيوع اين بيماري در مناطق پرتجمع شهر زاهدان در جنوب شرق ايران انجام شد.روش كار: اين مطالعه به صورت مقطعي گذشته‌نگر (توصيفي-تحليلي) روي230 نفر شاغل و ساكن در مناطق پرتجمع شهر زاهدان از ارديبهشت تا خرداد 1399 انجام شد. داده‌ها بر اساس پرسش‌نامه محقق‌ساخته و نتيجه آزمايش RT-PCR با استفاده از سواپ گلو و بيني از دستگاه تنفس فوقاني جمع‌آوري شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: بر اساس نتايج، از230 نفر شركت‌كننده، 186 نفر (80/9 درصد) مرد و 44 نفر (19/1 درصد) زن بودند. ميانگين سني شركت‌كنندگان 12/36 ±36/36 سال بود. كمتر از50 درصد از شركت‌كنندگان از تجهيزات حفاظت فردي (ماسك، دستكش، محلول ضدعفوني‌كننده) استفاده مي‌كردند. در اين مطالعه شيوع كوويد19، 3/4 درصد بود و با علائمي همچون تب‌ولرز، سردرد، تهوع، كوفتگي بدن و از دست دادن حس بويايي ارتباط آماري معناداري داشت (0/05 p).نتيجه‌گيري: ميزان شيوع بيماري در اين مناطق زياد نبود. ازآنجاكه اين بيماري مسري است، سياست‌مداران بهداشت بايد براي جلوگيري از شيوع آن تصميم و اقدامات ويژه‌اي در نظر بگيرند.