ارائه يك روش ساختارمند در اندازه‌گيري و تحليل كيفيت اطلاعات پايان‌نامه‌ها و رساله‌هاي درون كشور

امروزه، اندازه‌گيري كيفيت داده يكي از مهم‌ترين راهبردها در بهبود فرايندهاي كسب‌وكارهاي داده‌محور به حساب مي‌آيد. هرگونه تصميم درست براي بهبود سيستم‌ها در اين دسته از سازمان‌ها به يك تحليل مناسب از كيفيت داده‌ها وابسته است. داده‌هاي پژوهشي و به‌ويژه، پايان‌نامه/ رساله‌ها (پارساها)ي دانش‌آموختگان كل كشور بر پايه همين اصل از جنبه‌هاي گوناگون كيفيت داده نيازمند بررسي و ارزيابي است. در فرايند ثبت »پارسا »ها كنترل كيفيت فراداده‌ها يكي از مهم‌ترين بخش‌هاست كه به بررسي اقلام اطلاعاتي مدارك (مانند نام پژوهشگر، استادان راهنما و مشاور، چكيده، فهرست و ...) مي‌پردازد. در وضعيت موجود، مدارك ناهمخوان در فرايند كنترل كيفيت شناسايي شده و مدرك مربوطه پس از درج در سامانه (به‌صورت متن) به‌صورت سيستمي به پژوهشگر برگردانده مي‌شود. استاندارد نبودن ناهمخوان‌هاي شناسايي‌شده و نبودِ دسته‌بندي مناسب براي مدارك ناهمخوان به اطلاع‌رساني سليقه‌اي به پژوهشگران منجر شده، تحليل‌هاي آماري از مشكلات كيفي فراداده‌ها را با دشواري روبه‌رو ساخته، و تحليل ريشه‌اي خطاهاي مشاهده‌شده را ناممكن مي‌سازد. ‌از اين ‌رو، در اين پژوهش ساختار ناهمخوان‌هاي مشاهده‌شده پس از استاندارد شدن به‌صورت آزمايشي در دوره‌هاي دوماهه استفاده شده و نتايج آن ارائه شده است. ناهمخواني در تاريخ دفاع، صفحه عنوان (فارسي و انگليسي) و وجود صفحه‌هاي سفيد در فايل »پارسا » از جمله مهم‌ترين دلايل بازگرداندن مدارك به كاربران بوده است. همچنين، تحليل همه داده‌ها نشان داد كه 59 درصد از ناهمخواني‌ها به فايل‌هاي ضميمه‌شده و 41 درصد به اطلاعات ثبت‌شده در سامانه مربوط مي‌شود. در نهايت، بر پايه تحليل‌هاي انجام‌شده، رهنمودهايي به‌منظور بهبود كيفيت داده‌ها به ‌تفكيك حوزه‌هاي تخصصي براي كاربران سامانه ارائه شده است