مقايسه خودكارآمدي، كيفيت زندگي و كيفيت خواب دانشجويان پزشكي با اعتياد و بدون اعتياد اينترنتي

مقدمه: اعتياد به اينترنت به عنوان يك آسيب نوپديد در نسل جوان و‌ به‌ويژه در دانشجويان سبب بي‌توجهي‌ به ‌سلامت جسمي و رواني، كاهش كيفيت ‌زندگي، مشكلات خواب و مشكلات ‌تحصيلي شده است. همچنين، خودكارآمدي به عنوان يكي از ويژگي هاي شخصيتي مي تواند در اعتياد با اينترنت نقش داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، مقايسه خودكارآمدي، كيفيت زندگي و كيفيت خواب دانشجويان پزشكي با اعتياد و بدون اعتياد اينترنتي بود. مواد و روش كار: پژوهش حاضر از نوع مقطعي و به روش توصيفي تحليلي انجام شد. جامعه آماري آن كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال تحصيلي ۹۹ ۱۳۹۸ بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، ۳۰۰ (۱۱۵ مرد و ۱۸۵ زن) نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه هاي اعتياد به اينترنت يانگ، كيفيت زندگي (SF۳۶)، خودكارآمدي شرر و كيفيت خواب پيتزبورگ و به‌منظور تحليل آماري داده ها از روش هاي تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. يافته ها: در پژوهش حاضر، ۳۰۰ دانشجوي پزشكي و دندانپزشكي با دامنه سني ۱۸ تا ۳۹ سال شركت داشتند. (۴۰نفر با و ۶۰نفر بدون اعتياد به اينترنت) تحليل واريانس چند متغيري نشان داد كه بين كيفيت زندگي، خودكارآمدي و كيفيت خواب كاربران با اعتياد و بدون اعتياد به اينترنت تفاوت معنادار وجود دارد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر مي توان گفت كه كاربران معتاد به اينترنت از كيفيت زندگي، كيفيت خواب و خودكارآمدي پايين تري نسبت به كاربران عادي برخوردارند.