عنوان: ارتباط سنجي ميان سطوح ريلكسين و آسيب‌هاي عضلاني-اسكلتي در زنان تمرين كرده جوان و يائسه

همراه با تغييرات هورموني طي فرآيند يائسگي، نشان داده شده است كه هورمون ريلكيسن در ارتباط با هورمون استروژن مي‏تواند تغييراتي را در عملكرد سيستم‏هاي بدني دارا باشد. لذا، هدف از تحقيق حاضر ارتباط سنجي بين سطوح ريلكسين و آسيب‎هاي عضلانياسكلتي در زنان تمرين كرده يائسه و جوان بود. اين مطالعه از نوع تحقيقات تحليلي توصيفي بود كه به صورت گذشته نگر انجام پذيرفت. اين پژوهش شامل دو گروه متشكل از زنان تمرين كرده يائسه (تعداد 13 نفر زن يائسه با دامنه سني60 – 45 سال) و جوان (تعداد 8 نفر زن جوان با دامنه سني 30 – 18 سال) بود كه پس از فراخوان عمومي طبق معيارهاي ورود و خروج تحقيق انتخاب شدند. سپس، اندازه‏گيري‏هاي مربوط به سطح و سابقه فعاليت ورزشي، يائسگي، آسيب‏ها و اختلالات عضلانياسكلتي و نمونه گيري خوني انجام پذيرفت. پس از جمع‏آوري داده‏ها، از نرم افزاري آماري Stata نسخه 12 جهت تجزيه و تحليل داده‎ها سطح معناداري 05/0 p استفاده شد. نتايج بيانگر آن بود كه سطح ريلكسين زنان تمرين كرده يائسه نسبت به زنان جوان به طور معناداري پايين‎تر بود(46/3= 19t و 003/0=P). همچنين، نتايج نشان داد كه ارتباط بين ريلكسين و آسيب‎هاي عضلاني اسكلتي به لحاظ آماري معنادار نبود (P 0/05 ). مطالعه حاضر نشان داد كه سطوح ريلكيسن زنان يائسه تمرين كرده نسبت به زنان جوان تمرين كرده پايينتر است و احتمالا تغييرات سن، بروز يائسگي و تغييرات هورموني وابسته به آن و نه لزوما سابقه ورزشي عامل كاهش ريلكسين است.