آشكار‌سازي تغييرات زماني-مكاني بارش‌هاي جنوب شرق ايران

اين پژوهش با بهره‌گيري از روش ناپارامتريك من كندال و آزمون شيب سن، روند تغييرات بارش، در مقياس سالانه، فصلي و حداكثر بارش 24 ساعته جنوب شرق ايران مورد بررسي قرار گرفته است. داده‌هاي مورد استفاده در اين تحقيق ، داده‌هاي بارش روزانه 17 ايستگاه سينوپتيك سه استان سيستان و بلوچستان، هرمزگان و كرمان طي دوره 2016-1987 مي‌باشد خروجي آنها به صورت جداول، نمودارها ونقشه‌هاي ‌روند در محيط نرم‌افزار سيستم اطلاعات جغرافيايي تهيه گرديد. نتايج حاصل از روش منكندال نشان داد روند ميانگين بارش سالانه و همچنين فصول بهار، تابستان و پاييز جنوبشرق ايران معني‌دار نبوده و تنها بارش زمستان داراي روند معني‌دار و از نوع كاهشي ميباشد. برآورد شيب سن حاكي از كاهش شيب بارش جنوب شرق ايران در فصل زمستان برابر با 0.350 ميلي‌متر در سال است. روند بارش سالانه ايستگاه‌هاي بندرعباس، بندرلنگه، ابوموسي و كيش در سطح 95% و ايستگاه‌هاي جاسك و ايرانشهر در سطح 90% معني‌دار و كاهشي مي‌باشد. آﻣاره‌هاي آزﻣﻮن ﺳﻦ ﻧﺸﺎن دادند كه بيشترين كاهش بارش سالانه، مربوط به ايستگاه بندرلنگه به ميزان 4.16 ميلي‌متر در سال است. در فصول بهار، تابستان و پاييز، روند بارش در هيچ‌ يك از ايستگاه‌هاي جنوب شرق ايران معني‌دار نبوده و بارش فصل زمستان در ايستگاه‌هاي بندرلنگه، جاسك و كيش در سطح معني‌داري 95% داراي روند كاهشي مي‌باشد. بررسي تغييرات بارش بارش24 ساعته نشان داد كه بارش مذكور در اكثر ايستگاه‌ها داراي روندي كاهشي بوده، كه اين روند در ايستگاه‌هاي بندرعباس در سطح 99.9 درصد و در ايستگاه‌هاي بندرلنگه، جاسك، ابوموسي و كيش در سطح 95% معني‌دار مي‌باشد.