مدل پارادايمي ‎مديريت ‎نواحي مادرشهري با استفاده از نظريه تئوري زمينه اي نمونه موردي: ناحيه ي مادرشهري مشهد

چكيدهنواحي مادرشهري بايد قلمروهاي متنوعي را مديريت كنند و مديريت آن‎ها فراتر از مديريت محلي است. روابط و پيوندهاي بين عناصر و فعاليت‎ها تا حدي بدون مرز و پيچيده است و هدايت آن نيازمند مديريتي در سطح منطقه‎اي خواهد بود. اين مقاله با هدف تدوين مدلي براي مديريت يكپارچه‎ي ناحيه‎ي مادرشهري مشهد انجام شده است. روش تحقيقي اين مقاله نوع نظريه‎ي زمينه‎اي است. ابزار گردآوري اطلاعات مصاحبه‎ي نيمه‎ساختاريافته است. جامعه‎ي آماري خبرگان و متخصصين حوزه‎ي مديريت شهري مشهد درنظرگرفته شده است. روش نمونه‎گيري تركيبي هدفمند است؛ كه از تركيب دو روش معياري و گلوله‎برفي شناسي شده‎اند. روش تحليل داده‎هاي مصاحبه نيز به صورت تفسيري مي‎باشد و از نرم افزار AtlasTi استفاده شده است. همچنين براي اولويت‎بندي مولفه‎هاي منتج شده از مدل از روش SWARA كه يكي از روش‎هاي تصميم‎گيري چند معياره است استفاده مي‎شود. ابزار گرآوري در اين بخش پرسشنامه است. يافته‎هاي مصاحبه 12 مولفه‎ي اصلي و 4 مولفه محوري را براي دستيابي به مديريت يكپارچه در ناحيه‎ي مادرشهري مشهد شناسايي كردند. مولفه‎هاي طرح‎هاي ملي و منطقه‎اي، قوانين و مقررات، پويايي قوانين متناسب با مسايل موجود و مشاركت انواع بخش‎هاي مدني و خصوصي، دولتي و عمومي، مهم‎ترين عوامل موثر در دستيابي به مديريت يكپارچه‎ي ناحيه‎ي مادرشهري مشهد هستند.