تأثير زراعت برنج (Oriza sativa L.) توأم با اردك بر روند تغييرات شاخص‌هاي رشدي، فتوسنتز و بهره‌وري آب آبياري و باران در سيستم‌هاي مختلف كشت

اهداف: اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير كاربرد توأم اردك در سيستم‌هاي مختلف كشت برنج بر شاخص‌هاي رشدي، فتوسنتز و بهره‌وري آب مزارع شاليزاري مورد آزمايش قرار گرفت.مواد و روش‌ها: آزمايش به‌صورت اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار طي دو سال زراعي 97-1396 و 98-1397 در مزرعه پژوهشي دانشكده علوم كشاورزي دانشگاه گيلان اجرا شد. تيمارها شامل سه سيستم مختلف كشت (متداول، بهبوديافته و SRI) به‌عنوان عامل اصلي، و تركيب دو سطح اردك (شاهد و 750 قطعه در هكتار) و سه سطح كنترل علف‌هرز (شاهد، يك و دو بار وجين) به‌صورت فاكتوريل به‌عنوان عامل فرعي بودند.يافته‌ها: نتايج اين تحقيق نشان داد كه، در ابتداي دوره رشد، كليه تيمارهاي آزمايشي از نظر شاخص سطح برگ تفاوت معني‌داري را از خود نشان داده و با افزايش طول دوره رشد افزايش شاخص سطح برگ در شرايط تركيب تيماري 750 قطعه اردك در هكتار و سيستم كشت SRI بيشتر بود. در ابتداي رشد، سرعت رشد گياه در سيستم كشت SRI كمتر از بقيه بود و در اواسط تا اواخر دوره رشد مقادير سرعت رشد گياه در SRI بهبود يافته متداول بود. نتيجه‌گيري: به‌طور كلي، كاربرد توأم برنج اردك در سيستم‌هاي مختلف كشت مي‌تواند براي بهبود عملكرد كمي و شاخص‌هاي رشدي و فيزيولوژيك برنج جهت حصول اهداف كشاورزي پايدار و افزايش درآمد كشاورزان در واحد سطح در مناطق جلگه‌اي گيلان مناسب به‌نظر رسد.