مقايسه اثربخشي درمان بين فردي و درمان شناختي- رفتاري بر كاهش توجه متمركز بر خود و ترس از ارزيابي منفي در اختلال اضطراب اجتماعي

هدف از انجام اين پژوهش، مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري و درمان بين فردي بر كاهش توجه متمركز بر خود و ترس از ارزيابي منفي در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي بود. اين مطالعه از نوع طرح هاي پيش آزمون – پس آزمون دوگروهي است كه در آن از بين دانشجويان دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي، نمونه اي40 نفره، انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه CBT و IPT اختصاص داده شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين مطالعه شامل مصاحبه تشخيصي روانپزشكي، پرسشنامه كانون توجه (FAQ)، فرم تجديدنظر شده مقياس مختصر ترس از ارزيابي منفي (BFNE-II) و پرسشنامه هراس اجتماعي(SPIN) بود. داده هاي به دست آمده با روش آماري تحليل كوواريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. تحليل داده ها مشخص كرد كه با كنترل آماري واريانس پيش آزمون، بين اثربخشي IPT و CBT در كاهش توجه متمركز بر خود و ترس از ارزيابي منفي تفاوت معناداري مشاهده نشد. در مجموع نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه CBT و IPT به يك اندازه در كاهش نشانه هاي شناختي هراس اجتماعي مؤثر هستند. با توجه به اينكه IPT به اندازه درمان مبتني بر شواهد شناختي رفتاري در كاهش ترس از ارزيابي منفي و توجه متمركز بر خود اثربخش است، لذا مي توان در شرايطي كه درمان بين فردي تناسب و امكان اجراي بيشتري دارد مانند مواردي كه نقص عملكرد اجتماعي و شناختي خفيف تر است، از اين درمان جهت كاهش علايم هراس اجتماعي به ويژه ترس از ارزيابي منفي و توجه متمركز بر خود استفاده كرد.