بررسي كيفي عوامل فردي- زوجي بر ايجاد و تداوم تعارض كار-خانواده در زنان متأهل پرستار

اين پژوهش با هدف بررسي كيفي عوامل فردي زوجيت بر ايجاد و تداوم تعارض كارخانواده در زنان متأهل پرستار انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان متأهل پرستار داراي تعارض كارخانواده شاغل در بيمارستان فوق تخصصي تريتا درسال 97 بود كه از ميان آن ها تعداد 16 نفر را كه در پرسشنامه كارلسون نمره بالاتري از خط تميز را كسب كرده اند به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و با آن ها مصاحبه هاي عميق صورت گرفت و تحليل داده ها با رويكرد كيفي و بر اساس روش داده بنياد انجام شد. يافته هاي حاصل از اين پژوهش در مورد عوامل فردي، ايجادكننده تعارض كارخانواده در زنان متأهل پرستار اين بود كه كاهش سطح سلامت جسماني و روان‌شناختي، مسئوليت‌پذيري كاري، تنيدگي ناشي از انتظارات نقش‌ها و كاهش منابع انگيزشي كه وقوع تعارض را تشديد مي كند و باعث كاهش بهزيستي روان‌شناختي و جسماني فرد مي‌شود. همچنين در مورد عوامل زوجيت، ايجادكننده تعارض كارخانواده در زنان متأهل پرستار يافته ها به اين صورت بود كه خستگي عاطفي، تداخل وظيفه كاري با خانه‌داري و نوع نگاه به حرفه پرستاري بر تعارض كار خانواده موجب تداخل نقش‌هاي كاري با نقش‌هاي خانواده و كاهش كيفيت زناشويي شده است.يافته هاي اين پژوهش در مورد عوامل فردي، تداوم‌دهنده‌ي تعارض كارخانواده در زنان متأهل پرستار نشان داد كه متغيرهاي فردي و روان‌شناختي خود را به‌صورت فقدان / ضعف در مديريت امور، نداشتن مهارت ابراز وجود، تعارض ناشي از فشارو نداشتن علاقه به محيط كاري نشان مي‌دهد كه اين عوامل عملكرد فرد را در سازمان و خانواده كاهش داده و در نهايت باعث كاهش يافتن اشتياق و رغبت كاري مي شود.