اثر بخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر چشم انداز زمان و بهزيستي هيجاني در افراد داراي علايم اختلال اضطراب فراگير

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر چشم انداز زمان و بهزيستي هيجاني افراد داراي علايم اختلال اضطراب فراگير انجام شد. پژوهش نيمه‌تجربي همراه با گروه كنترل و آزمايش به صورت پيش‌آزمون پس‌آزمون بود. 30 نفر از دانشجويان داراي علايم اختلال اضطراب فراگير به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش گمارش شدند. گروه آزمايش مداخله 8 جلسه‌اي شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي را دريافت كردند اما گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها قبل و بعد از اجراي مداخله با مقياس‌هاي چشم انداز زمان زيمباردو (1999) و مقياس بهزيستي ذهني كييز و ماگيارمو (۲۰۰۳) گردآوري شده و با روش تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين گروه آزمايش و كنترل در نمرات پس آزمون ابعاد چشم انداز زمان و بهزيستي هيجاني تفاوت معناداري وجود دارد. ارائه مداخله شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي باعث تغييرات 71 درصدي ابعاد چشم انداز زمان آينده، 51 درصدي آينده متعالي، 74 درصدي حال تقديرنگر، 67 درصدي حال لذت نگر، 67 درصدي گذشته مثبت و 65 درصدي گذشته منفي آزمودني‌هاي گروه آزمايش شده است(p 0/05). همچنين افراد گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل ميانگين نمرات بيشتري در پس آزمون بهزيستي هيجاني كسب كردند. (p 0/05). شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي در بهبود چشم انداز زمان و افزايش بهزيستي هيجاني افراد داراي علايم اختلال اضطراب فراگير اثربخش است