اثربخشي آموزش مبتني بر فلسفه براي كودكان برانعطاف پذيري روانشناختي و عملكرداجتماعي در كودكان مبتلا به اختلال اضطراب جدايي

كودكان مبتلا به اختلال اضطراب جدايي، مشكلات عديده اي در سلامت روان و زندگي اجتماعي خويش دارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر بخشي آموزش مبتني بر فلسفه براي كودكان برانعطاف‌پذيري روانشناختي و عملكرد اجتماعي كودكان 6 تا 12 سال مبتلا به اختلال اضطراب جدايي بود. روش پژوهش در اين مطالعه؛ نيمه ‌آزمايشي از نوع پيش ‌آزمون پس‌ آزمون – پيگيري، همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري، كليه كودكان مراجعه كننده به مركز مشاوره شميم كرمانشاه در سال 1399-1398 بود. گروه نمونه، 20 نفر از كودكان مبتلا به اختلال اضطراب جدايي بودند. انتخاب بصورت نمونه‌گيري هدفمند و جايگزيني بصورت تصادفي بود. ابتدا پرسشنامه هاي اضطراب جدايي (هان و همكاران ،2003)، مهارت‌هاي اجتماعي (ماتسون و همكاران ،1983) و آزمون دسته ‌بندي كارت ‌هاي ويسكانسين (گرانت و برگ، 1948) براي هر دو گروه اجرا شد (پيش آزمون). سپس شركت كنندگان گروه مداخله، آموزش فلسفه براي كودك را در 10جلسه 60 دقيقه اي و هفته‌اي يكبار دريافت كردند؛ درحاليكه گروه كنترل هيچ مداخله آموزشي دريافت نكرد. سپس هر دو گروه مجدد با پرسشنامه‌هاي مذكور مورد ارزيابي قرارگرفتند(پس آزمون). مرحله پيگيري نيز 2 ماه بعد از پس‌آزمون برگزار گرديد از تحليل كوواريانس با رعايت پيش فرض ها براي تحليل داده ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه انعطاف‌پذيري روانشناختي و عملكرد اجتماعي به صورت معناداري (0.05 P) افزايش داشته است و ميزان اضطراب در اين كودكان نيز كاهش معناداري داشت.