طراحي نيمرخ پيش بيني كننده رضايت زناشويي زوجين شهر تهران

رضايت زناشويي از جمله كليد واژه هاي پرشماري است كه پژوهشگران خانواده سالهاست به آن پرداخته اند. عليرغم وجود مطالعات گسترده در اين زمينه، تاكنون پژوهشي به منظور طراحي الگو و نيمرخ بومي‌اي براي پيش‎بيني رضايت زناشويي نپرداخته است. هدف از پژوهش حاضر طراحي نيمرخ عملياتي بومي براي پيش‎بيني ميزان موفقيت ازدواج در ايجاد رضايت زناشويي براساس مولفه‎هاي مهم تعيين‎كننده است. با الهام از پژوهش هاي موجود مهمترين متغيير هاي در گير در رضايت زناشويي شناسايي و پرسشنامه اي تدارك شد. براي كشف مولفه هاي موجود و ساختار عاملي رضايت زناشويي در جامعه ايراني ، 240 فرد متاهل ساكن شهر تهران به صورت تصادفي به پرسشنامه تدوين شده رضايت زناشويي پاسخ دادند. داده ها به وسيله تحليل عاملي و تحليل عملكرد سيستم (ROC) تجزيه و تحليل شدند. يافته ها نشان داد عشق، ثبات هيجاني همسر، بخشش زناشويي، تعهد، تفاهم مالي و رضايت جنسي ساختار عاملي را به خود اختصاص داده اند. همچنين نتايج نشان داد كه در گروه زنان و مردان مقادير اين عوامل يكسان نيست. با اين توصيف دو نيمرخ براي گروه زنان و مردان به دست آمد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه با استفاده از اين نيمرخ ها به خوبي مي توان ميزان رضايت زناشويي را در چشم اندازي آينده نگر پيش بيني كرد. نتايج اين پژوهش مي تواند در توسعه برنامه هاي آموزشي با هدف ارتقاء رضايت زناشويي و نيز در مشاوره هاي زوجي به خوبي مورد استفاده قرار گيرد.