اثربخشي زوج‌درماني شناختي رفتاري بر مؤلفه‌هاي بهزيستي اجتماعي زوجين داراي تعارض زناشويي

هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي زوج‌درماني شناختي رفتاري بر بهبود بهزيستي اجتماعي زوجين داراي تعارض زناشويي بود. اين پژوهش به شيوه‌ي نيمه‌آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه آماري پژوهش حاضر، شامل 160 زوج داراي تعارض زناشويي مراجعه‌كننده به 4 كلينيك مشاوره و روانشناسي در سال 1397 در شهر تهران بودند. نمونه مورد مطالعه در اين پژوهش 32 زوج داراي تعارض زناشويي مراجعه‌كننده به 4 كلينيك مشاوره و روانشناسي در سال 1397 بود كه به صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند (16 زوج براي هر گروه). براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس سازگاري زناشويي اسپانير (1976)، پرسشنامه بهزيستي اجتماعي كييز (1998) استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون آماري تحليل كوواريانس چند متغيري (MANCOVA) با استفاده از نرم‌افزار SPSS22 استفاده شد. نتايج نشان داد كه زوج‌درماني شناختي رفتاري بر مؤلفه‌هاي همبستگي اجتماعي، انسجام اجتماعي، مشاركت اجتماعي، شكوفايي اجتماعي و پذيرش اجتماعي، زوجين داراي تعارض زناشويي مؤثر است (P 0.001). با توجه به اين نتايج مي‌توان گفت زوج‌درماني شناختيرفتاري با تمركز بر شناخت‌هاي منفي و اصلاح آنها منجر به تغييرات هيجاني و رفتاري مي‌شود كه اين امر بر بهبود بهزيستي اجتماعي آنها نيز مؤثر است.