مقايسه معنويت، تاب‌آوري و خودشفقت ورزي در دانشجويان با و بدون اضطراب كوويد-19

كرونا ويروس 2019 (كوويد19) به عنوان بزرگترين تهديد سلامت عمومي افراد در سال 2020، دوسالي است كه مردم جهان را دچار مشكلات فراواني كرده است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه معنويت، تاب‌آوري و خود شفقت‌ورزي در دانشجويان با سطوح بالا و پايين اضطراب كوويد19 انجام شد. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع عليمقايسه‌اي است. جامعه آماري پژوهش را دانشجويان دختر و پسر دانشكده ادبيات و علوم انساني دانشگاه گيلان در سال تحصيلي 1400-1399 تشكيل دادند. شركت‌كنندگان به روش در دسترس از هر گروه 135 دانشجوي با سطوح بالاي اضطراب كوويد19 و 135 دانشجوي با سطوح پايين اضطراب كوويد19 انتخاب شدند. دانشجويان با استفاده از پرسشنامه اضطراب كوويد19 ويتن و همكاران (2012)، معنويت پارسيان و دونينگ (2009)، تاب‌آوري كانر و داويدسون (2003) و خود شفقت‌ورزي نف (2003) مورد سنجش قرار گرفتند. تحليل داده‌ها نيز با بهره‌گيري از روش تحليل واريانس چند متغيره توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 24، انجام شد. يافته‌هاي حاصل از اجراي تحليل واريانس چند متغيره نشان داد كه بين دانشجويان با و بدون اضطراب كوويد19 از نظر معنويت، تاب‌آوري و خودشفقت ورزي تفاوت معناداري وجود دارد؛ به طوري كه ميانگين نمرات معنويت، تاب‌آوري و خودشفقت ورزي در دانشجويان با اضطراب كوويد19 در مقايسه با دانشجويان بدون اضطراب كوويد19 به شكل معناداري كمتر است (0.001 P). بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، دانشجويان داراي سطوح بالاي اضطراب كوويد19 كمتر از معنويت و تاب‌آوري برخوردار هستند كه اين خود موجب تشديد علائم در افراد مي‌شود. از طرفي ديگر، مشخص گرديد قضاوت در مورد خود، احساس انزوا و بيش همانندسازي در افراد داراي اضطراب كوويد19 بالا است؛ به همين دليل لازم است روان‌شناسان و مشاوران در اين زمينه‌ها توجه بيشتري داشته باشند تا از شدت غيرعادي اضطراب19 در دانشجويان كاسته شود.