مقايسه تداعي ‏‏هاي ضمني و آشكار پرخاشگري و اضطراب در نوجوانان پسر داراي رفتار قلدري و بدون رفتار قلدري

هدف اين پژوهش، مقايسه تداعي هاي ضمني و آشكار مربوط به پرخاشگري و اضطراب در نوجوانان پسر داراي رفتار قلدري و بدون رفتار قلدري بود. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري آن شامل دانش ‏آموزان پسر ۱۲ تا ۱۹ ساله شهر تهران در مقطع متوسطه اول و دوم بود كه تعداد 113 دانش‏آموز از چهار دبيرستان پسرانه به روش نمونه‏ گيري خوشه‏ اي در سال تحصيلي 1398-99 انتخاب شدند. به منظور شناسايي دانش‏آموزان با و بدون قلدري، از فرم نامگذاري قلدري همسالان (پكاريك و همكاران، ۱۹۷۶) استفاده شد. براي جمع ‏آوري داده‏ هاي پژوهش نيز با استفاده از پرسشنامه قلدري ايلي‏نويز (اسپليج و هالت، ۲۰۰۱)، چك ليست علاِئم باليني Scl90 (دراگوتيس، ليپمن و كوي، ۱۹۷۳) و آزمون تداعي ضمني ( (IATبر اساس مدل گرينوالد و همكاران (۱۹۹۸) جمع‏ آوري شدند. داده‏ ها با استفاده از آزمون مقايسه ميانگين، و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان دادند كه تفاوت نمرات تداعي ضمني پرخاشگري و اضطراب در دو گروه با و بدون قلدري معنادار است؛ اما تنها نمرات تداعي آشكار پرخاشگري دو گروه معنادار بود و تداعي اشكار اضطراب در دو گروه تفاوتي نداشت. يافته ‏ها همچنين نشان داد كه تداعي آشكار و ضمني پرخاشگري، و تداعي ضمني اضطراب مي‏توانند رفتار قلدري را با اطمينان پيش‏ بيني نمايند (p≥0.0001). اين نتايج تاييد كنندة نقش تداعي‏‏هاي ضمني و آشكار در عرصه باليني است؛ و در شناخت بهتر رفتار قلدري كمك مي‏نمايد، تا در تدوين برنامه ‏هاي آموزشي و مداخله‏ هاي روانشناختي مورد ملاحظه قرار گيرد.