بررسي تحليلي سرعت روايت در رمان غريبه در شهر غلامحسين ساعدي براساس نظريه روايت شناسي ژرار ژنت

An Analytical study of Narration Tempo in Gharibe dar Shahr by Gholam-Hossein Saedi Based Gerard Genette’s Narratology

يكي از عناصرمؤثر در ساختار روايت، عنصر «زمان» است. در بيشتر روايت‌ها، زمان روايت در مقابل زمان واقعي قرار مي‌گيرد و ويژگي روايت كلامي در آن است كه زمان به عنوان عنصر اساسي و شاخص بازنمايي حوادث داستان به شمار مي‌رود. در ميان روايت‌شناسان، ژرار ژنت نظريه‌‌پرداز ساختارگراي فرانسوي جامع‌ترين مباحث را در باب مؤلفه‌هاي زمان و عوامل مؤثر بر سرعت روايت مطرح كرده است. با توجه به اين نكته در پژوهش پيش‌رو، با استفاده از نظريه‌ زمان در روايت ژنت به بررسي اين مفهوم و عوامل مؤثر در افزايش يا كاهش سرعت روايت در رمان غريبه در شهر ساعدي با استفاده از روش توصيفي- تحليلي پرداخته شده است. نتايج اين پژوهش، بيانگر اين است كه در بخش‌هاي مختلف غريبه در شهر به نسبت حجم اختصاص يافته به متن در مقابل زمان رخداد و كاربرد بيشتر عوامل كاهش دهنده سرعت روايي، رمان داراي شتاب منفي و سرعت روايت كند است.

An effective element of narration structure is “time”. In most of the cases, narration time is against the real time. A narrative discourse is characterized by the time as a principle and typical representation of events of the story. Gerard Genette, the French structuralist theorist, provides the most comprehensive discussions about time components and the effective factors on narration tempo. Accordingly, the current study applied Genette’s theory to study the concept of time and the factors effective on acceleration or deacceleration of tempo narration in Saedi’s Gharibe dar Shahr adopting a descriptive-analytical approach. Results indicated that the volume of text against the time of event, and the use of more deaccelerating elements in narration in different parts of Gharibe dar Shahr resulted in a negative acceleration of the story and slowed its tempo.