بررسي تأثيرات مديريت پسماند بر حفظ محيط روستايي شهرستان شاهين‌شهر و ميمه

در دهه‌هاي اخير با افزايش روزافزون جمعيت، صنعتي‌شدن جوامع، تغيير در سبك زندگي و افزايش تنوع نيازهاي انساني، ميزان توليد مواد زائد و پسماندها با پيامدهاي منفي براي سلامت انسان و محيط افزايش يافته است. نواحي روستايي نيز به‌موازات تحولات جهاني با انواع مختلف پسماندها و پيامدهاي منفي آنها روبه‌رو بوده‌اند و «مديريت پسماند» پاسخي به اين وضعيت است؛ بر اين اساس پژوهش حاضر تأثيرات مديريت پسماند را بر حفظ محيط نواحي روستايي شهرستان شاهين‌شهر و ميمه ارزيابي مي‌كند. با توجه به گستردگي جامعه‌ آماري، چهار روستاي حسن‌رباط، جهادآباد، ونداده و سُه به شيوه‌ خوشه‌اي‌تصادفي تعيين و براساس فرمول كوكران، 282 نمونه (مردم و كارشناسان) انتخاب شدند. نوع پژوهش، توصيفي‌تحليلي و ازلحاظ هدف، كاربردي است. داده‌ها با روش پيمايشي و پس از طراحي پرسش‌نامه‌ پژوهشگرساخته از سطح روستاهاي نمونه به روش تصادفي جمع‌آوري شده است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي تي تك‌نمونه‌اي، تحليل واريانس و همچنين آزمون توكي در نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. براساس نتايج، ميانگين كل شاخص‌ها در ناحيه‌ مطالعه‌شده بيش از 3 و براي شاخص آب 3.419، خاك 3.414، هوا 3.330، انساني 3.538، كالبدي 3.476، گياهي 3.400 و جانوري 3.425 بوده است. همچنين نتايج آزمون تي تك‌نمونه‌اي نشان داد از ديدگاه كارشناسان و مردم، مديريت پسماند بر ابعاد مختلف محيطي نواحي روستايي تأثير مثبت و بيش از حد متوسط دارد. نتايج تحليل واريانس يك‌طرفه، تفاوت ميان شاخص‌هاي مطالعه‌شده و نتايج آزمون تي و توكي، تفاوت ميان نواحي روستايي (تفاوت مكاني) را نشان داده است؛ به‌طوري‌كه روستاي حسن‌رباط در بهترين شرايط و روستاي سُه در بدترين شرايط (به‌ويژه در شاخص‌هاي خاك، هوا، حيات جانوري و انساني) قرار داشته‌اند.