بررسي ارتباط بين كمبود ويتامين D و بروز ديابت بارداري

مقدمه: ديابت شيرين بارداري شايع‌ترين مشكل بارداري است و حدود 201% از زنان باردار مبتلا به ديابت بارداري هستند، بنابراين جلوگيري و درمان ديابت بارداري اهميت زيادي دارد. تحقيقات متعددي به ارزيابي ريسك فاكتورهاي ديابت بارداري پرداخته‌اند. كمبود ويتامين D يكي از اين ريسك فاكتورهاست كه داراي نتايج دو پهلو مي‌باشد، از اين رو مطالعه حاضر با بررسي ارتباط بين سطح سرمي ويتامين D و ديابت بارداري انجام شد.روش‌كار: اين مطالعه آينده‌نگر در سال 97-1396 بر روي زنان باردار 40-15 ساله كه در تريمستر اول بارداري براي مراقبت‌هاي پره‌ناتال به مراكز خدمات جامع سلامت شهر مشهد مراجعه كردند و معيارهاي ورود را داشتند، انجام شد. اطلاعات مربوط به سن و شاخص توده بدني واحدهاي پژوهش ثبت شد. سپس از تمامي شركت‌كنندگان 5 سي‌سي خون به‌منظور اندازه‌گيري سطح 25 هيدروكسي ويتامين D3 گرفته شد. در هفته 2824 بارداري تمامي شركت‌كنندگان آزمون تحمل خوراكي گلوكز (OGTT) را انجام دادند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري  SPSS(نسخه 16) و آزمون‌هاي تي مستقل، من‌ويتني، كاي اسكوئر و دقيق فيشر انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: از 449 فرد شركت‌كننده، 320 نفر (71.2%) داراي سطح كمتر از حد طبيعي ويتامين D بودند كه 68 نفر (15.1%) كمبود و 252 نفر (56.1%) سطح ناكافي ويتامين D داشتند. 7 نفر (1.6%) سطح بالاتري از ويتامين D و 122 نفر (27%) سطح نرمال ويتامين D داشتند. از بين واحدهاي پژوهش، 41 نفر (9.1%) مبتلا به ديابت بارداري شدند. ميانه سطح سرمي ويتامين D در افراد بدون ديابت بارداري 22 و در افراد با ديابت بارداري 18 نانو‌گرم بر سي‌سي بود كه هرچند متفاوت بود، ولي تفاوت معناداري بين سطح ويتامين D در دو گروه وجود نداشت (0.555=p).نتيجه‌گيري: هرچند ميزان ويتامين D در افراد مبتلا به ديابت بارداري پايين‌تر بود، اما ارتباط معني‌داري بين سطح ويتامين D و ديابت بارداري وجود نداشت و هر دو گروه سطح كمتر از حد طبيعي ويتامين D را داشتند.