مقايسه اثربخشي درمان شناختي‌رفتاري يكپارچه با درمان فراتشخيصي بر علائم بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير همبود با افسردگي

اهداف پژوهش: حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان شناختي‌رفتاري يكپارچه با درمان فراتشخيصي بر علائم بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير همبود با افسردگي انجام شد. مواد و روش ها: براي اعتبارآزمايي رقابتي از طرح نيمه‌تجربي دو‌گروهي به روش مورد منفرد استفاده شد. جامعه آماري شامل افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير همبود با افسردگي مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر اصفهان در سال 1398 بود كه از ميان آنان 10 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه درمان شناختي‌رفتاري يكپارچه و درمان فراتشخيصي گمارش شده و مورد مداخله قرار گرفتند. آزمودني‌هاي دو گروه در مراحل خط پايه، جلسات سوم، پنجم، هشتم، دهم و پيگيري يك‌ماهه با مقياس‌هاي اضطراب فراگير، مقياس افسردگي بك و پرسش‌نامه نگراني ايالت پنسيلوانيا مورد ارزيابي قرار گرفتند. گزارش نتايج از تحليل ديداري نمودارها با شاخص تغيير پايا، درصد بهبودي و معناداري آماري و باليني استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد هر دو درمان تغييرات معناداري از نظر باليني و آماري در آماج‌هاي درماني ايجاد كرده و تأثيرات درماني در دوره پيگيري نيز ادامه داشته است، اما درصد بهبودي در آزمودني‌هاي گروه درمان شناختي‌رفتاري يكپارچه نسبت به آزمودني‌هاي گروه درمان فراتشخيصي بيشتر بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج و بر اساس مباني نظري اثربخشي درماني، درمان شناختي‌رفتاري يكپارچه از نظر اندازه تغيير و ثبات بر درمان فراتشخيصي ارجحيت دارد، اما از نظر ميزان پذيرش هر دو يكسان هستند.