سطح توسعه كارآفريني كشاورزي در بين كارآفرينان خرد و نقش عوامل فردي موثر بر آن در مناطق روستايي شهرستان مشهد

The level of development of agricultural entrepreneurship among micro-entrepreneurs and the role of individual factors affecting it in rural areas of Mashhad

كارآفريني در كشاورزي به معناي بكارگيري خلاقيت و نوآوري در فعاليت هاي مرتبط با كشاورزي و راهبرد كليدي در حل چالش هاي بخش كشاورزي نواحي روستايي است. پژوهش حاضر به بررسي سطح توسعه كارآفريني كشاورزي در بين كارآفرينان خرد و نقش عوامل فردي موثر بر آن مي پردازد. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و از نظر هدف در زمره تحقيقات كاربردي است. در اين پژوهش 55 روستا كه داراي كارآفرين خرد كشاورزي در شهرستان مشهد هستند، شناسايي و تمامي كارآفرينان خرد كشاورز (90 كارآفرين) مورد بررسي قرار گرفت. لذا چه در سطح روستا و چه در سطح واحد تحليل، تمام شماري انجام شد. توسعه كارآفريني در ميان كارآفرينان كشاورزي خرد به كمك 4 بعد نوسازي، پيشگامي، ريسك پذيري و نوگرايي و 18 شاخص به كمك ابزار پرسشنامه كمي شد. آلفاي كرونباخ 0.83 بيانگر پايايي مطلوب ابزار پژوهش است. نتايج نشان داد ميانگين بعد نوسازي با 3.26، بعد پيشگامي با 3.24، بعد ريسك پذيري با 3.48، بعد نوگرايي با 3.19 به طور معني داري بالاتر از ميانه نظري در حد متوسط مي باشد. همچنين ميانگين سازه توسعه كارآفريني در بين كارآفرينان كشاورز با 3.29 از ميانه نظري بالاتر است؛ لذا ميزان توسعه كارآفريني در بين كارآفرينان خرد كشاورزي نواحي روستايي شهرستان مشهد در سطح متوسط ارزيابي شده است. نتايج حاصل از همبستگي پيرسون نشان داد رابطه مستقيم و معني داري بين سابقه فعاليت كشاورزي، رضايت از كسب و كار كارآفرينانه و درآمد با سازه توسعه فعاليت هاي كارآفرينانه كشاورزي وجود دارد. همچنين تفاوت معناداري بين ميانگين توسعه فعاليت‌هاي كارآفرينانه كشاورزي بر اساس بومي/غيربومي بودن، جنسيت، تاهل، دارا بودن/نبودن تحصيلات تخصصي، شركت/عدم شركت در دوره هاي آموزشي مشاهده نشد.

Entrepreneurship in agriculture means using creativity and innovation in activities related to agriculture and a key strategy in solving the challenges of the agricultural sector in rural areas. The present study examines the level of development of agricultural entrepreneurship among micro-entrepreneurs and the role of individual factors affecting it. The research method is descriptive-analytical and in terms of purpose is applied research. In this study, 55 villages that have micro-entrepreneurs in Mashhad were identified and all micro-entrepreneurs (90 entrepreneurs) were examined. Therefore, both at the village level and at the level of the analysis unit, counting was done. Entrepreneurship development among micro-agricultural entrepreneurs was quantified with the help of 4 dimensions of modernization, pioneering, risk-taking and modernity and 18 indicators with the help of a questionnaire. Cronbach's alpha of 0.83 indicates the optimal reliability of the research tool. The results showed that the average of the modernization dimension with 3.26, the pioneering dimension with 3.24, the risk-taking dimension with 3.48, and the modernization dimension with 3.19 are significantly higher than the average theoretical average. Also, the average structure of entrepreneurship development among agricultural entrepreneurs is 3.29 higher than the theoretical average; Therefore, the rate of entrepreneurship development among micro-entrepreneurs in rural areas of Mashhad has been evaluated at an average level. The results of Pearson correlation showed that there is a direct and significant relationship between the history of agricultural activity, satisfaction with entrepreneurial business and income with the structure of development of agricultural entrepreneurial activities. Also, no significant difference was observed between the average development of agricultural entrepreneurial activities based on indigenous / non-indigenous, gender, marriage, having / not having specialized education, participation / non-participation in training courses.