اثربخشي آموزش رابطه والد - كودك بر استرس ادارك شده و بهزيستي روانشناختي در مادران داراي كودك عقب مانده ذهني

The Effectiveness of Parent-Child Relationship Education on Perceived Stress and Psychological Well-Being in Mothers with Mentally Retarded Children

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش رابطه والد - كودك بر استرس ادارك شده و بهزيستي روانشناختي در مادران داراي كودك عقب مانده ذهني انجام شد. روش: جامعه آماري مورد مطالعه شامل تمامي مادران كه در انجامن حمايت از كودكان كم‌توان و عقب مانده ذهني تهران عضو فعالي بودند، كه از اين ميان 30 نفر از مادران داراي كودك عقب مانده ذهني كه ملاك‌هاي ورود به پژوهش را داشتند با روش نمونه‌گيري در درسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) جايگزين شدند، سپس گروه آزمايش، 10 جلسه آموزش رابطه والد- كودك را دريافت كرد و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي را دريافت نكرد. شركت‌كنندگان با پرسشنامۀ استرس ادراك شده كوهن (1983) و پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف (1988) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها بوسيله نرم‌افزار SPSS23 مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج پژوهش با استفاده از تحليل واريانس با اندازگيري مكرر نشان داد كه گروه‌هاي آزمايش و گواه در مرحله پس آزمون و پيگيري از نظر هر دو متغير تفاوت معنادار داشتند (0/05>P) و بر اساس نتايج جدول 3، 35/0 درصد از تغييرات استرس ادراك شده و 14/4 درصد از تغييرات بهزيستي روانشناختي ناشي از روش مداخله يعني آموزش رابطه والد - كودك است. نتيجه گيري: بنابراين مي‌توان بيان كرد كه آموزش رابطه والد – كودك در كاهش استرس ادارك شده و افزايش بهزيستي روانشناختي در مادران داراي كودك عقب مانده ذهني موثر بوده است.

Purpose: The aim of this study was to investigate the effectiveness of parent-child relationship education on perceived stress and psychological well-being in mothers with mentally retarded children. Methodology: The statistical population of the study included all mothers who were active members in supporting Tehran's disabled and mentally retarded children. Of these, 30 mothers with mentally retarded children who met the inclusion criteria were selected by available sampling method. They were randomly assigned to experimental groups (n = 15) and control group (n = 15). Then, the experimental group received 10 sessions of parent-child relationship training and the control group did not receive any intervention. Participants were assessed using the Cohen`s Perceived Stress Scale (PSS-14), Ryff`s Being- Well Psychological of Scales. Data were analyzed by SPSS23 software. Findings: The results of the study using repeated measures analysis of variance showed that the experimental and control groups in the post-test and follow-up stages were significantly different in terms of both variables (P <0.05) and based on the results of Table 3, 35.0%. Perceived stress changes and 14.4% of psychological well-being changes are due to the intervention method, ie teaching the parent-child relationship. Conclusion: Therefore, it can be said that parent-child relationship education has been effective in reducing perceived stress and increasing psychological well-being in mothers with mentally retarded children.