تنوع ژنتيكي نهال‌هاي گردو‌ي ايراني (‏Juglans regia L.‎‏) با استفاده از نشانگرهاي ‏SSR

اولين گام براي شناسايي، حفظ و نگهداري ذخاير توارثي و اساس پژوهش هاي ژنتيكي و برنامه هاي اصلاحي تعيين مقدار تنوع ژنتيكي در مواد گياهي است. به كارگيري نشانگرهاي مولكولي يكي از ابزارهاي بسيار مهم در اين زمينه است. در اين راستا حفظ تنوع ژنتيكي گياهان بومي و ارزيابي مقدار تنوع آن ها ضروري به نظر مي‌رسد. براي ارزيابي تنوع ژنتيكي 140 نهال گردوي ايراني از 20 جفت آغازگر SSR استفاده شد. 20 مكان SSR در مجموع 138 آلل توليد كرد. كمترين و بيشترين تعداد آلل، به ترتيب مربوط به مكان هاي WGA69، WGA71 و JRHR211298 (پنج آلل) و WGA202 (نه آلل) بود. كمترين و بيشترين تعداد آلل مؤثر به ترتيب مربوط به مكان هاي JRHR211298 و JRHR217037 بود. بيشترين مقدار هتروزيگوتي مشاهده شده توسط مكان WGA69 توليد شد. همۀ مكان هاي SSR در جمعيت مورد بررسي انحراف معني داري (0.001≥p) از تعادل هاردي واينبرگ نشان دادند. دندروگرام حاصل از روش Neigbourjoining، 140 نهال گردو را در 5 گروه عمده قرار داد. بررسي ساختار جمعيت با نرم افزار Structure 2.3.1، 2 گروه (2=k) احتمالي را شناسايي كرد. كه نتايج هردو تا حد زيادي با هم هم خواني داشتند. اطلاعات حاصل بر اساس ماتريس سهم عضويت افراد و مقدار Fst نشان داد كه تمايز قابل ملاحظه اي بين گروه هاي احتمالي وجود ندارد.