رويكردي جديد در جهت بهينه سازي شعاع قوس‌هاي افقي راه‌هاي نظامي كشور

در كشور ايران از آيين نامه 415 براي بررسي طرح هندسي و تامين ايمني در راهها استفاده شده است و براي راه هاي نظامي آيين نامه خاصي در نظر گرفته نشده است. قوس‌هاي افقي از قسمت هاي بسيار مهم و بحراني در طرح هندسي راهها مي باشند. هدف اين تحقيق طراحي بهينه شعاع قوس هاي افقي در راه هاي نظامي تحت شرايط واقعي تر است. طراحي مسير در آيين نامه 415 بخصوص حداقل شعاع قوس افقي با توجه به مدل جرم نقطه‌اي صورت گرفته است. با توجه به اين نكته كه در واقعيت وسيله نقليه چند بعدي مسير موردنظر را طي مي‌كند و نه يك جسم صلب، با يك نقطه تماس با سطح جاده، ترديد در دقيق بودن رابطه ارائه‌شده توسط آيين نامه 415 دور از منطق به نظر نمي‌رسد؛ زيرا در واقعيت نيروي وارد بر هر يك از چرخ هاي وسيله نقليه هنگام عبور از قوس افقي متفاوت از هم هستند. در اين راستا 112 سناريو براي خودروهاي باري(Truck) در نظر گرفته‌شده است. اين سناريوها متشكل از تغييرات هندسه مسير شامل شيب عرضي، شيب طولي، شعاع قوس افقي و سرعت طرح است. نتايج حاكي از آن است، كه با در نظر گرفتن محدويت هاي ديناميكي شتاب جانبي، شاخص واژگوني، شاخص انتقال بار، نرخ چرخش خودرو، ضريب اصطكاك جانبي در قوس افقي، شعاع پيشنهادي تا 95.6 % كمتر از شعاع حاصل از آيين نامه 415 است. همچنين مي توان گفت كه شعاع هاي پيشنهادي در اين تحقيق براي قوس هاي افقي در راههاي صعب العبور نظامي عملياتي مناسب و پركاربرد مي باشد.