مدل‌سازي پوياي برخي سياست‌هاي مديريتي در تخليه اضطراري

منظور از تخليه اضطراري، انتقال جمعيت در يك زمان محدود از يك ناحيه به ناحيه ديگر در زمان بحران است. هدف اصلي اين فرايند، انتقال مردم به خارج از محدوده‌ بحران با حداكثر سرعت ممكن است. لذا به‌كارگيري سياست‌هاي مديريتي جهت كاهش زمان تخليه از محدوده خطر مي‌تواند نقشي حياتي در كمينه كردن پيامدهاي منفي بحران‌ها داشته باشد. هدف پژوهش جاري، مدل‌سازي جهت بررسي تأثير برخي سياست‌هاي مديريتي شامل تغيير جهت خيابان، تعيين مسيرهاي بهينه تخليه و فازبندي تخليه و پياده‌سازي آن براي شبكه سوفالز جهت تحليل نحوه عملكرد شبكه بعد از اجراي سياست‌هاي پيشنهادي است. ازجمله نوآوري‌هاي اين پژوهش، استفاده از تخصيص ترافيك پويا و ابزار شبيه‌سازي است كه برخلاف رويكرد مطالعات پيشين است كه از مدل‌هاي رياضي معمول و روش‌هاي ابتكاري با فرض ثبات شرايط ترافيك و تخصيص ترافيك ايستا استفاده كردند. در اين پژوهش، فرآيند تخليه‌ي اضطراري براي نمونه موردي شبكه سوفالز و با هدف كمينه كردن زمان تخليه اضطراري در نرم‌افزار ويزوم شبيه‌سازي شده است. يافته‌هاي سناريوهاي مختلف نشانگر آن است كه حجم تقاضا و فازبندي تخليه (در قالب تابع توزيع تقاضا) ازجمله عوامل مؤثر در زمان تخليه اضطراري است اما تقاضاي تخليه نسبت به نوع تابع توزيع تقاضا داراي تاثير بيشتري است. همچنين، اعمال سياست‌هاي پيشنهادي (تحت سناريوهاي مختلف احجام تقاضا و فازبندي‌هاي تخليه) باعث كاهش 10 تا 30 درصدي در زمان تخليه شبكه مي‌شود.