حل مسئله بهينه سازي زمانبندي كاميون ها در انبار متقاطع چنددربي با در نظر گرفتن اثر يادگيري و زوال پذيري كارها با استفاده از روش بهينه سازي مهندسي اجتماعي

به طور كلي هر زنجيره‌ي تامين شامل سه مرحله‌ي اصلي تهيه، توليد و توزيع است. استفاده از سيستم انبار متقاطع يك استراتژي جديد در مرحله توزيع براي بهبود زمان پاسخگويي به مشتريان با انتقال محصولات به طور مستقيم از كاميون هاي دريافت به كاميون هاي ارسالي است. به طور كلي براي پردازش يك فعاليت، هر دو منبع ماشين و منابع انساني مورد نياز است. بسياري از محققان تا‌كنون روشهاي برنامه ريزي متعددي براي سيستم هاي انبار متقاطع توسعه داده اند، اما اكثراً محدوديت هاي مهم منابع انساني را ناديده گرفته اند. در اين مقاله براي اولين بار به بررسي مسئله زمانبندي كاميون‌ها در انبار متقاطع چند دربي با در نظر گرفتن اثرات عوامل انساني و زوال پذيري كارها براي پر كردن شكاف بين مدل هاي برنامه‌ريزي نظري و آنچه در دنياي واقعي انجام مي گيرد پرداخته‌ايم و براي اين منظور يك مدل برنامه‌ريزي عدد صحيح مختلط براي مسئله ياد شده ارائه شده است. با توجه به ادبيات تحقيق زمان حل مدل ارائه شده توسط روش هاي دقيق با افزايش اندازه مساله به سرعت افزايش مي يابد تا حدي كه روش‌هاي دقيق به سختي مي‌تواند به جواب بهينه دست پيدا كنند. براي حل مسائل در مقياس بزرگ از چهار الگوريتم فراابتكاري شامل الگوريتم‌هاي ژنتيك (GA)، رقابت استعماري (ICA)، كشتل (KA) و بهينه سازي مهندسي اجتماعي (SEO) استفاده شده است. در نهايت نتايج عددي بدست آمده از تمامي الگوريتم‌هاي فرا‌ابتكاري مورد بررسي و تحليل حساسيت قرار گرفته‌اند. الگوريتم‌هاي فراابتكاري را بر اساس معيار هاي بهترين، ميانگين‌ جواب‌ها، Rpd و زمان مورد مقايسه قرار داده‌ايم. در نتيجه الگوريتم‌هاي SEO و الگوريتم كشتل از نظر كيفيت جواب بهتر از ساير الگوريتم‌ها عمل نمودند.