باز آفريني اميد اجتماعي با بهره گيري از الگوي حكمراني جامع

Creating Social Hope with the use of a comprehensive governance pattern

اميد اجتماعي كنشي هدفمند از طريق برنامه ريزي، مسئوليت پذيري، تلاشگري در جهت ايجاد تغيير براي دستيابي به آرزوي پيشرفت است و يكي از اصلي ترين فاكتورهاي تحقق حقوق شهروندي است، جامعه وظيفه دارد اميد را به مردم تزريق كند.هدف پژوهش حاضر ارتقاء اميد اجتماعي با استفاده از الگوي حكمراني جامع مي باشد.در اين زمينه پرسش اصلي اين است كه چگونه حكمراني جامع مي تواند ارزش هاي اصلي اميد اجتماعي را بازآفريني كند؟ بنابراين در نظراست به كمك تحليل محتواي كيفي تحت تاثير فرآيند مقوله بندي و تحليلي قياسي و نيز فن گزينشي براي تحليل داده ها تلخيصي به اين موضوع دست يافت كه : آيا با الگوبرداري از حكمراني جامع مسير باز آفريني اميد اجتماعي هموار مي گردد ؟ جامعه آماري نيز مقالاتي در بازه زماني بين سالهاي 1997 تا 2017 كه در حوزه اميد اجتماعي و حكمراني جامع نگارش يافته اند مي باشد. در اين بين 20 مقاله كه تعدادي به اميد اجتماعي و تعدادي اندكي به دليل نو و تازه بودن پارادايم حكمراني جامع به آنان پرداخته بودند انتخاب گرديد. نكته اساسي آن است كه چهار مولفه اصلي به عنوان الگوي حكمراني جامع شامل: مخالف به مثابه فرصت، خلاقيت و واكنش پذيري انطباقي، عملكرد سيستمي و منسجم، پويايي مستمر در بازآفريني چهار مولفه اصلي اميد اجتماعي شامل: همبستگي اجتماعي، تاب آوري اجتماعي، مسئوليت پذيري و تلاشگري، هدفمندي و برنامه ريزي نقش داشته اند.

Social hope is a purposeful action through planning, responsibility, striving for change to achieve the desire for progress and is one of the main factors in the realization of citizenship rights, society has a duty to inject hope into people. The purpose of this study is to promote social hope. Using the model of inclusive governance. In this context, the main question is how inclusive governance can recreate the core values of social hope? Therefore, with the help of qualitative content analysis under the influence of categorical and deductive analytical process as well as selective technique for data analysis, a summary was obtained: Is the path of recreating social hope paved by modeling comprehensive governance? The statistical population is also articles written between 1997 and 2017 in the field of social hope and comprehensive governance. Among these, 20 articles were selected, some of which dealt with social hope and a few due to the newness of the comprehensive governance paradigm. The main point is that the four main components as a model of comprehensive governance include: opposition as opportunity, creativity and adaptive responsiveness, systemic and coherent performance, continuous dynamics in recreating the four main components of social hope including: social solidarity, social resilience, responsibility Flexibility and diligence, purposefulness and planning have played a role.