طراحي مدل تحليل مسير رفتار كارآفرينانه در كارآفريني پيشه وري (موردمطالعه: صنعتگران صنايع دستي شهر تهران)

يكي از مشكلاتي كه با ظهور عصر مدرن براي پيشه هاي قديمي به وجود آمده است، عدم استقبال جوانان براي فعاليت در اين كسبوكارها ميباشد كه در نهايت منجر به فراموش شدن و ازبينرفتن پيشه ها، فرهنگ و دانش بومي كشور مي شود. هدف از اين پژوهش، بررسي عوامل مؤثر بر رفتار كارآفرينانه در كارآفريني پيشه وري مي باشد. اين پژوهش به صورت پيمايشي (پرسشنامه محقق ساخته) است. جامعه آماري مورد بررسي آن، شامل صنعت گران صنايع دستي شهر تهران ( 231 نفر) بودند كه در 2 سال گذشته از سازمان ميراث فرهنگي شهر تهران پروانه كارگاه اخذ نموده و يا آن را تمديد نموده بودند. حجم نمونه 553 نفر است كه با استفاده از فرمول كوكران به دست آمد و افراد نمونه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. داده هاي آماري با استفاده از SPSS 24 مورد تجزيه وتحليل قرار گرفته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد متغيرهاي مديريت دانش شخصي، سخت وشي و مربيگري به ترتيب بيشترين تأثير را بر رفتار كارآفرينانه دارند. همچنين، باتوجهبه مدل تجربي به دست آمده، متغيرهاي سختكوشي، مديريت دانش شخصي، اشتياق به كار هنري و مربيگري به متغيرهاي مياني (درونداد) و متغير نياز به موفقيت به عنوان متغيرهاي بيروني مي باشد. نتايج حاصل از تحليل مسير نشان داد كه 30 % درصد از تغييرات رفتار كارآفرينانه توسط مجموع متغيرهاي مستقل تبيين مي شود.