پديد آورندگان :
صبري، وحيد دانشكده علوم پزشكي خوي، خوي، ايران , قاسم خانلو، آرزو دانشكده علوم پزشكي خوي - معاونت بهداشت، خوي، ايران , مددلو، محسن دانشكده علوم پزشكي خوي - معاونت بهداشت، خوي، ايران
كليدواژه :
آرام‌سازي , كوويد-19 , شدت درد , اضطراب , آرام‌سازي پيشرونده عضلاني
چكيده فارسي :
درد تجربه‌اي چندبعدي است و در مشكلات جسمي و روان‌شناختي مختلفي يكي از نشانه‌هاي بيماري است. در برخي مطالعهها نشان داده‌شده است كه افراد مبتلابه كوويد-19 بعد از دوره حاد بيماري مشكلاتي مانند ميالژيا سردرد، درد عضلاني و اضطراب را تجربه مي‌كنند. هدف اين مطالعه بررسي تأثير آرام‌سازي پيشرونده عضلاني بر روي اضطراب، شدت دردو تداخل در فعاليت‌هاي روزمره است.
مواد و روش : اين پژوهش از نوع مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهشي بيماران مبتلابه كوويد- 19 شهرستان خوي كه تست PCR مثبت دريافت كرده بودند. از ميان آن‌ها 96 نفر را كه شكايت‌هايي مانند، درد عضلاني، سردرد، كمردرد بدون سابقه تجربه درد به‌طور هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفي به دور آزمايشي و كنترل جايگذاري شدند. براي گروه آزمايش تمرينات آرام‌سازي پيشرونده عضلاني در 12جلسه آموزش و تمرين داده شد و از بيماران خواسته شد 60 جلسه 20 دقيقه‌اي در طي 8 هفته تمرين كنند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي شدت درد و اضطراب بك در پيش‌آزمون و پس‌آزمون جمع‌آوري شدند. بعد از جمع‌آوري داده‌ها ، براي كنترل تأثير پيش‌آزمون از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره در نرم‌افزار 26SPSS- استفاده‌شده است.
يافتهها: آزمون لوين نشان‌دهنده برقرار همگني واريانس‌ها است(سطح معناداري از 11/0 تا 58/0)؛ پس مي‌توان از تحليل كوواريانس استفاده كرد. تحليل نمرات اضطراب، شدت درد، تداخل در فعاليت‌هاي روزمره در هر دو گروه روند كاهشي است، و تفاوت نمرات مؤلفه‌هاي اضطراب، شدت درد، تداخل در فعاليت‌هاي روزمره در بين دو گروه بيماران آزمايشي و كنترل در سطح 01/0> P معنادار است. اندازه اثر به‌دست‌آمده براي آرام‌سازي پيشرونده عضلاني در كاهش شدت درد تجربه‌شده 65/0 ، كاهش تداخل درد در فعاليت‌هاي روزمره 71/0 و براي اضطراب 78/0 به‌دست‌آمده بود كه نشان‌دهنده اندازه اثر متوسط آرام‌سازي عضلاني براي هر سه مؤلفه است.
نتيجه‌گيري: يافته هاي اين پزوهش نشان مي دهد كه تمرين آرام‌سازي پيشرونده عضلاني به‌طور معنادار و مؤثري مي‌تواند اضطراب، شدت درد و تداخل در انجام كارهاي روزمره را كاهش دهد. تمرينات آرام‌سازي پيشرونده عضلاني با تحريك اعصاب سمپاتيك مي‌توانند اضطراب و استرس بيماران را كاهش داده و كاهش استرس به‌نوبه خود مي‌تواند منجر به كاهش تجربه ادراك درد مي شود. پس در كنار درمان‌هاي دارويي براي كاهش اضطراب ، شدت درد مي‌توان از آرام‌سازي پيشرونده عضلاني استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Pain is a multidimensional experience and is one of the symptoms of various physical and psychological problems. Some studies have shown that people with Covid-19 experience problems such as myalgia, headache, muscle aches, and anxiety after the acute phase of the disease. The aim of this study was to investigate the effect of progressive muscle relaxation on anxiety, pain intensity and interference in daily activities.
Methods: This study was a quasi-experimental study with a pretest-posttest design with a control group. Research community of patients with Covid-19 Khoy city who received positive PCR test. Among them, 96 patients with complaints such as muscle pain, headache, and low back pain with no history of pain experience were purposefully selected and randomly assigned to the experimental and control rounds. For the experimental group, progressive muscle relaxation exercises were taught in 12 sessions and patients were asked to practice 60 sessions of 20 minutes over 8 weeks. Data were collected using Beck pain intensity and anxiety questionnaires in pre-test and post-test. After data collection, multivariate analysis of covariance analysis was used in SPSS-26 software to control the effect of pretest.
Results: Levin test showed homogeneity of variances (significance level from 0.11 to 0.58); So analysis of covariance can be used. Analysis of scores of anxiety, pain intensity, interference in daily activities in both groups is a decreasing trend, and the difference in scores of anxiety, pain intensity, interference in daily activities between the experimental and control groups is significant at the level of P <0.01. The effect size for progressive muscle relaxation in reducing pain intensity experienced was 0.65, reducing pain interference in daily activities was 0.71 and for anxiety was 0.78, indicating the average effect size of muscle relaxation for all three components.
Conclusion: The findings of this study show that progressive muscle relaxation training can significantly and effectively reduce anxiety, pain intensity and interference in daily activities. Progressive muscle relaxation exercises with stimulation of the sympathetic nerves can reduce patients' anxiety and stress, and reducing stress in turn can reduce the experience of pain perception. Therefore, in addition to drug treatments to reduce anxiety and pain intensity, progressive muscle relaxation can be used
