عنوان مقاله :
اثربخشي برنامه آموزش حل مسئله خلاق بين‌فردي بر خلاقيت و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان كار
عنوان به زبان ديگر :
Effectiveness of Interpersonal Creative Problem Solving Training Program on Creativity and Social Skills of Labor Children
پديد آورندگان :
كاشاني وحيد، ليلا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واحد علوم و تحقيقات - داﻧﺸﮑﺪه ادﺑﯿﺎت، ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان , حكيمي راد،الهام دانشگاه شهيد بهشتي - گروه روان شناسي، تهران، ايران , اساسه، مريم داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واحد علوم و تحقيقات - داﻧﺸﮑﺪه ادﺑﯿﺎت، ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان , فارسيان، زهرا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واحد علوم و تحقيقات - داﻧﺸﮑﺪه ادﺑﯿﺎت، ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان
كليدواژه :
حل مسأله , خلاقيت , كودكان كار , مهارت‌هاي اجتماعي , حل مسأله خلاق
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر بررسي اثر آموزش مهارت‌هاي حل مسئله خلاق بين‌فردي بر خلاقيت و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان كار بود. روش پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي و در قالب طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. 20 نفر از كودكان كار پسر 7 تا 10 ساله به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل گمارش شدند. برنامه آموزش حل مسئله خلاق بين‌فردي براي گروه آزمايش در 15 جلسه (هر جلسه 70-90 دقيقه) اجرا گرديد. براي اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش از آزمون تفكر خلاق تورنس فرم الف و ب (TTCT) و مقياس درجه‌بندي مهارت‌هاي اجتماعي (SSRS) فرم آموزگار استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نسخه 26 نرم‌افزار SPSS و آزمون كوواريانس تحليل شد. يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان داد كه بين ميانگين نمرات گروه آزمايش و كنترل در هر دو متغير وابسته تفاوت معناداري وجود داشت و آموزش مهارت‌هاي حل مسئله خلاق موجب بهبود خلاقيت و مهارت‌هاي اجتماعي شد. برنامه حل مسئله خلاق بين فردي به‌عنوان راهكاري مداخلهاي و پيشگيرانه براي كودكان كار ميتواند مورداستفاده متخصصان و دستاندركاران اين حيطه قرار بگيرد.
چكيده لاتين :
The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of interpersonal creative problem-solving training programs on the creativity and social skills of labor children. The design of the study was quasi-experimental with a pretest-posttest and a control group. Using random sampling, 20 labor boys aged 7 to 10 years were selected and assigned as experimental and control groups (each group consisted of 10 people). The experimental group participated in a creative problem-solving program for 15 sessions (70-90 minutes each session). Forms A and B of the Torrance Test of Creative Thinking (TTCT) and Teacher’s form of Gresham and Elliot questionnaire of social skills (SSRS) were used as the measurement tools. The obtained data were analyzed using SPSS software 26 and analysis of the covariance. The findings showed significant differences between the experimental and the control group in creativity and social skills. Accordingly, a creative problem-solving program is recommended as a preventive program for labor children.
عنوان نشريه :
روانشناسي افراد استثنايي
