حيات معنوي از ديدگاه قرآن و انديشمندان اسلامي

Spiritual Life from Qur'anic and Islamic Thinkers' Point of View

حيات معنوي در دين اسلام به معني ايمان و اعتقاد به خداي يگانه و گردن نهادن به تعاليم الهي به همراه التزام عملي و اخلاقي به اوامر خدا براي نيل به سعادت مي‌باشد كه خداوند در قرآن كريم اين حيات را حيات طيّبه ناميده و تبيين اين حيات و راه رسيدن به آن در آثار انديشمندان و عرفاي اسلامي به صورت مفصّل بيان شده است. از نظر قرآن، حيات معنوي در ساية انجام دستورات الهي، بازگشت به سوي خدا و اسوه قرار دادن پيامبر(ص) در زندگي، پرورش اخلاقي و در سايه توفيق الهي شكل مي‌گيرد؛ به طور كلّي ارتقاي معرفت بالله، تقويت ايمان و تقوا، تبعيّت از پيامبر اسلام(ص) به عنوان اسوة حسنه، ايجاد انگيزه براي رشد معنويّت اصيل ديني، پرورش فضايل اخلاقي و مبارزه با رذايل براي رسيدن به سعادت دنيا و آخرت است. روش تحقيق بر مبناي توصيفي– تحليلي صورت گرفته است.

Spiritual life in Islam means belief in Unique God, obedience in divine teachings together with practical and ethical obligations to God's commands to attain felicity which in the Holy Qur'an it is called pure life and the explanation of this life and attaining it have widely been expressed in the Islamic mystics and thinkers' works. From the Qur'anic point of view, the spiritual life is formed by application of divine commands, returning to God, and setting the prophet as a paragon in life, ethical training by Almighty's help. In the whole, conscious promotion to know God better, strengthening of faith and virtue and following the prophet of Islam as the best symbol and creating motif to the growth of genuine religious spirituality and nurturing the virtues and combat with mean qualities to get to mundane and the doom's day bliss