سياست جنايي پيشگيرانه ايران در پرتو حقوق حداقلي انسان ها

Iran's Preventive Criminal Policy in the Light of Minimal Human Rights

هدف از پژوهش حاضر بررسي افزايش بزهكاري با فقدان حقوق حداقلي انسانها مي باشد كه در دين مبين اسلام مورد تاكيد واقع شده است. نگارندگان در اين مقاله درصددند تا با تكيه بر اصل حقوق حداقلي انسان ها به اين سوال پاسخ دهند كه آيا سياست جنايي پيشگيرانه ايران توانسته است حقوق اوليه افراد را فراهم نمايد كه در اين راستا فرضيه پژوهش حاضر هر چند حقوق اوليه افراد را در قالب معيارهاي حداقلي كرامت انساني در قوانين مدون مورد تاكيد قرار داده است. وليكن قوه مجريه در اجراي اين اصل و در عمل دچار چالش شده و نتوانسته است حقوق اوليه انسان ها را متناسب با شاخص هاي حقوق حداقلي محقق سازد كه متناسب با فقدان اين حقوق، جرايم متنوعي در رفتار انسان ها نمايان مي شود. لذا روش تحقيق در مقاله حاضر به روش كتابخانه اي- اسنادي و از نوع توصيفي- تحليلي مي باشد.

The research aims to investigate the increase in crime with the lack of minimum human rights, which is emphasized in the religion of Islam. In this article, the authors are seeking to answer the question of whether Iran's preventive criminal policy has been able to provide the basic rights of people by relying on the principle of minimum human rights. Human dignity is emphasized in written laws. However, the executive branch has been challenged in the implementation of this principle and practice and has not been able to realize the basic rights of human beings according to the indicators of minimum rights. Due to the lack of these rights, various crimes appear in human behavior. Therefore, the research method in this article is library-documentary and descriptive-analytical.