راهكارهايي براي كاهش، كنترل و بازپروري زندانيان

Strategies for reducing, controlling and rehabilitating prisoners

اين تحقيق مبتني بر اين پيش فرض است كه مجرم مي تواند تغيير رفتار اجتماعي دهد و اقدامات آموزشي و تربيتي در اين راستا مفيد است. يكي از روش هاي مهار و تنبه بخشي به مجرمين تعيين مجازات زندان است كه در فرد مجرم در حين تحمل جزاي خود، با برنامه هاي بازپروري مواجه مي گردد. براي دستيابي به ميزان موفقيت اين برنامه ها زندان هاي تهران و اصفهان در اين رابطه مورد بررسي ميداني محقق قرار گرفت كه با توجه به داده‌ها و تحليل آماري مشخص شد هرچقدر هم در زندان برنامه هاي اصلاحات پياده سازي شود اما، نسبت به معايبي از جمله پا بر جا بودن علل و انگيزه هاي ارتكاب جرم، احتمال تكرار جرم به قوت خود باقي است و حتي گاهي شرايط و انگيزه هاي تكرار جرم در اثر محبوس بودن تقويت مي شود، من جمله زماني كه حبس طولاني مدت، موجب اخلال در وضعيت و درآمد خانوادۀ زنداني مي شود» و «هرچه مدت حبس طولاني تر شود، تاثيرپذيري وي از فعاليت هاي فرهنگي و اصلاحي كاهش مي يابد». به نظر مي رسد در خصوص زندانيان بازپروري شده، صرف تلاش نظري جهت سازگارسازي دوباره اجتماعي در حين تحمل كيفرهاي سنتي اثري نداشته است و برنامه هاي اصلاح و بازپروري از طريق زندان، بدون تلاش عملي در جهت رفع مشكلات زمينه ساز ارتكاب جرم، نتيجه قابل توجهي در كاهش نرخ تكرار جرم ندارد.

This research is based on the assumption that the offender can change social behavior and educational measures are useful in this regard. One of the methods of restraining and punishing the offenders is to determine the punishment of imprisonment, in which the offender faces rehabilitation programs while serving his sentence. In order to achieve the success rate of these programs, Tehran and Isfahan prisons were surveyed in this regard. According to the data and statistical analysis, it was determined that no matter how many reform programs are implemented in the prison, but due to disadvantages such as Once the causes and motives for the crime are in place, the likelihood of recidivism remains strong, and sometimes the circumstances and motives for recidivism are reinforced by incarceration, including when long-term imprisonment disrupts family status and income. He is imprisoned "and" the longer the period of imprisonment, the less his influence on cultural and correctional activities. " In the case of rehabilitated prisoners, it seems that mere theoretical efforts to reintegrate socially while serving traditional punishments have had no effect, and correctional programs through prisons, without practical efforts to address the underlying problems of crime, have yielded significant results. There is no offense in reducing the repetition rate.