خوانشي از عزاداري حسيني ع، به‌‌‌مثابۀ يك سبك‌‌زندگي

A Study of Mourning of Imam Hossein as a Lifestyle

ابعاد قدسي و فلسفي عزاداري حسيني×، بعضاً باعث فراموشي وجوه هويت‌ساز و مؤثر در مناسبات زندگي روزمره بوده است. در سايۀ اين كم‌توجهي به ابعاد زميني ذخايري چون عاشورا و عزاداري، مقولۀ سبك زندگي ايراني‌ـ‌اسلامي هر چه بيشتر نياز متنوع خود را با منابع به‌روزشوندۀ وارداتي تأمين كرده است؛ درحالي‌كه سنت‌ها و آيين‌ها، دربردارندۀ وجوه معنايي و قابل الهام براي تغذيۀ سبك زندگي‌اند. بر اين اساس، سؤال اصلي اين خواهد بود كه چه ظرفيت‌هاي عيني و عملي در عزاداري امام حسين×ـ ‌به‌عنوان يك فراوري انساني‌ـ براي دست‌مايه قراردادن سبك زندگي ايراني‌ـ‌اسلامي وجود دارد؟ اين پژوهش با هدف بهره‌گيري از منطق مناسبات عيني و عملي درون عزاداري، در پي معرفي برخي مناسبات سازندۀ يك سبك‌زندگي فراگير و خارج از محدوديت‌هاي يك مناسك آييني است. در اين مقاله، روش فهم پديده‌ها مبتني برگونه‌اي پديدارشناسي خواهد بود كه توصيف پديدارهاي عزاداري را بر اساس نياز، تجارب و تأثيرپذيري‌هاي عامل شناساي مسلمان شيعي، در زندگي روزمره دنبال‌ مي‌كند. لذا شكل پديدارشناسي، امر لنفسي (براي من) خواهد بود و از الگوي استعلايي تبعيت نمي‌كند. ضمن اينكه تجارب زيسته و مشاهدات عيني نگارندگان از عزاداري‌هاي امام حسين× و بازتاب‌هاي عزاداري در روايتِ برخي منابع مكتوب نيز مدنظر بوده است. از جمله نتايج اين تحقيق، گردآوري فهرستي از گزاره‌هاي قوام‌بخش و ايجابي براي يك سبك زندگي عيني و ساختِ مناسبات جديد در زندگي روزمره خواهد بود.

The sacred and philosophical aspects of Imam Hossein mourning have sometimes caused the forgetting of identity-making and effective roles in the relations of daily life. Due to this lack of attention to the earthly valuable dimensions such as Ashura and mourning for Imam Hossein, the Iranian-Islamic lifestyle has increasingly met its diverse needs with improved imported resources. However, traditions and rituals have semantic and inspiring aspects to feed lifestyles. Accordingly, the main question will be what objective and practical capacities are there in the mourning of Imam Hussein- as a human process - to lay the groundwork for the Iranian-Islamic lifestyle? This study aims to use the logic of objective and practical relationships within mourning, to introduce some relationships that make up a comprehensive lifestyle and outside the limits of a religious ritual. In this paper, the method of understanding phenomena will be based on phenomenological forms that follow the description of mourning phenomena based on the needs, experiences, and influences of the Shiite Muslim identifier in everyday life. Therefore, the form of phenomenology will be a personal matter and does not follow the transcendental pattern. In addition, the lived experiences and objective observations of the authors of the mourning ceremonies of Imam Hussein and the reflections of mourning in the narration of some written sources have also been considered. One of the results of this study will be the compilation of a list of consistent and positive propositions for an objective lifestyle and the construction of new relationships in everyday life.